Сепак, како што покажа Ричард Бернштајн, Дерида прифаќа неговите учења да имаат позитивни морални импликации како што се плурализмот и почитувањето на другиот и при претставувањето на своите гледишта тој е во одреден дел мотивиран од нив.9 Деридините морални интуиции се традиционални.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Дерида ни даде едно објаснување на јазикот, за тоа како тој има значење, а како не.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Ова е изразено во Новиот завет “Благословени се понизните, бидејќи тие ќе ја наследат земјата” или “Благословени се сиромашните со дух, бидејќи нивно е царството небесно”, и “полесно е камилата да помине низ иглени уши отколку некој богат човек да влезе во царството Божје”10.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Но самиот Дерида го користи јазикот за да ги изрази своите гледишта, така што ние можеме неговите гледишта да ги примениме врз неговите сопствени списи.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Тоа е видливо во животот на Исус, чиј зенит беше неговото страдање на крстот.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Оваа модернистичка и предмодернистичка интуиција постои и во Деридините учења.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Првиот, И покусиот, е мошне општ.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Вистина, тој како и тие, кога ги презентира своите гледишта не користи отворено аргументи што се однесуваат на моралните и политички сфери.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Личноста опишана од Searle која механички ги преместува симболите од „input”-от и „output”-от без никакво разбирање, никогаш не е во состојба да го изрази своето гледиште.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Секој си остануваше на своите гледишта, но не ги отфрлаше оние на другиот.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)