свој (прид.) - време (имн.)

Колку и да сум мислел на вечноста за времето на градењето, јас сепак сум бил ограничен само на своето време и затоа куќава одвај може и да го издржи дури и само моето време.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ескимите имаат свое време на “палење” кога во текот на краткото лето племето се собира за да се забавува низ оргии.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Само тие жени беа доволно храбри искуството на својата лична човечка слабост да го артикулираат во кохерентна приказна за себе и за своето време, која стана неизоставен дел од колективното искуство на целото чилеанско општество.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Но сум бил и во Париз, тука подзастана и со особена нагласка продолжи да расправа дека таму го видел Рудолф Валентино, најголемиот љубовник на сите свои времиња.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
А младите не сакаат да тагуваат по измината младост ана своите татковци и мајки; тие бараат брз ритам, бараат своја мелодија, го барат своето време.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Пишуваше дека во неа навраќал во свое време Балзак и дека, кога доаѓал овде, го пиел тој и тој пијалок а сега кафеаната постојано ја посетувал Жан Пол Сартр.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Таа се извишува на неколку ката. Во свое време, таа била најмодерната и најзабележлива зграда во градот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
„Епа,“ вели другиот, „тоа е направа за лов на лавови во Шкотските висорамнини.“
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Понтормо, Росо, Бекафуми, Берегуете свесно ⥊ се спротивставуваат на академската култура на своето време.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Леонардо, отелотворувањето на "ингениумот" што го фасцинираше Валери, оваа највисока форма на остроумен талент што теоретичарите на маниризмот (Грасиан, Перегрини и Тесауро) го величаат како "керубински", се поставуваше "универзално", не отстапуваше пред политичкото, етичко или систематско мислење, и тој како див стои и пред и зад и над своето време.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Знаете, едно е да убиеш, а друго е да се има некого на совест.” превод и подготовка: Игор Ангелков користени се книгите за Хичкок на Трифо и Богданович 150 Margina #22 [1995] | okno.mk ALFRED HITCHCOCK CHCOCK okno.mk | Margina #22 [1995] 151 The Paradine case Birds Rebecca О К К А Ч А Н А Т А Њ В И В У О ЈА П Х Lifeboat Young and innocent 152 To catch a tief Margina #22 [1995] | okno.mk Славој Жижек ДОПИСНИКОТ ОД СТРАНСТВО (1940) Дописникот од странство е шпионски трилер со јасна политичка нота против пацифистичкиот неутрализам, што всушност ⥊ остава отворен пат на фашистичката нападност; заклучната сцена, радио извештајот на јунакот од бомбардираниот Лондон во свое време делуваше дури непосредно мобилизаторски.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Утринава, како и завчера, совршено познатиот глас од огледалото ми повторува: сè во свое време.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Високите потпетици им се кршат на новите дами штом ќе се обидат да исчекорат од своето време.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Утринава, како и завчера, бричењето веќе е задумано спастрување пред кинисувањето на закоп на уште еден другар од детството.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
На времето кога некој ќе направеше некоја улавештија и кога сите ќе почнеа да го напаѓаат од сите страни, мајка ми, некако природно, ќе го земеше во заштита наведувајќи ја како олеснителна околност реченицата – сè во свое време: и улавештии, и умнештии.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Па нервозно кршат прсти и ги лакираат ноктите.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Сѐ ВО СВОЕ ВРЕМЕ
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
И Сапек (Sapeck), ексцентрикот, ситуационист пред своето време, којшто од скандалот направи своја професија.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Како што Диоген велел за Платон: „Зошто ни е човек кој веќе го посветил сето свое време на филозофирање без да вознемири никого?“
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Почнав да размишљам дека пратењето порт е за проста маса која губи 90 минути од своето време додека 22 нискоинтелигентни муфљузи трчаат по лопта, јавно ркаат и секнат нос, а воедно за тоа заработуваат милиони.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Според него Тито само го чекал “своето време, а во меѓувреме го подготвувал јавното мислење кон предложените промени“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Греко немал напнат однос само со своето време туку и со уметноста на своето време!
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Никој немал помалку сочувство за боговите од Хомер, никој кон папската курија од Данте, никој помалку кон политичките фигури (и на Рим и на своето време) од Расин, никој толку немилосрден кон сопственото совремие од најчистиот лик на западната класика, Моцарт, кој млад умрел исто толку бедно колку и злиот старец Микеланџело.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Еден модерен критичар го смета Камбиасо за прототип на европскиот кубизам и авангардизам, а се укажува и на тоа дека уметниците од овој тип во своето време биле “исмејувани”.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Иако Поенкаре беше пред своето време и не успеа својата величенствена визија да им ја пренесе на современиците, тој сепак пронајде некои значајни врски меѓу практичните проблеми на астрономијата и некои чисто математички проблеми.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Така го минуваат целото свое време.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Кога ќе се повлечеш во мирен живот, денот е блесок, кога си дете тој е мошне бавен.  Како би го минувале своето време кога би се повлекле и кога би имале доволно пари?  Би читал весници.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Кога пред две години разговарав со Дишан, рече дека се наоѓа педесет години пред своето време.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Се вика нео-дада.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сега го насочуваме погледот кон множењето и делењето.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во своето време тој бил најдобар ѕидар на камени мостови, но не била само неговата вештина тоа што ја спречило Луда Река да не ги зграпчи столбовите на мостот и да не ги проголта неговите сводови и потпори.”
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Но она што ми остави пламенче надеж во душата дека сепак не сум ја прекинал папочната врска со Него беше тоа што додека го слушнав Филозофот како го растолмачува записот со логотетот, забележав дека уката таа подобна сосем е на уката моја на создавање на едно цело од многу здробени нешта, на камчиња подредување, на мозаик сочинување, и преподавање сказанија, што сѐ заедно еднакво е на плетењето мрежа пајакова: сѐ на свое место, сѐ во свое време, оти секое нешто си има свое време и место на лицето од земјата.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Прицврстен за своето семејно стебло од кое се храни, заслепен од листовите кои го опкружуваат, неговото битие не ја запознало безграничноста на просторот во своето време на формирање.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Таа се извлече од својата обвивка и погледна настрана нудејќи ми го својот извонреден благороднички профил.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Една ноќ, додека лежевме испреплетени во големата бела тврдина на нејзиниот кревет, ја симнав пластичната капуљача и ја прашав дали било кога ќе ми верува толку за да водиме љубов на начин познат со столетија, сирово и незаштитено.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Полека, си зборував себе. Сѐ во свое време.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во неа авторот, Борислав Станковиќ, ги опишува божјаците, скитниците и парталковците на Врање од своето време.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Да имаше, си помисли, ќе беше многу полесно, оти тогаш, како двајца што веруваат во различни богови, ќе седнеа и тој немаше да штеди од својата речитост, и од својата начитаност, и од своето време и од својата страст по Бога за да му објасни и да го убеди дека е во право.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Злите јазици ќе речат, ние тоа залудно го правиме, дека за нас не е лошо самите таму да си останеме.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Можеби тие се во право, но секоја овошка - во свое време. okno.mk 207
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Мислеа дека најпосле и тој си го наштол своето место, го начекал своето време, зборуваа дека имал и пред тоа нешто многу скапо во себе, за што не бил свесен, сакаа да веруваат во тоа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сè во свое време... што не се бакнуваме сега?
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Јуначко момче во свое време бил, пет срца момински под своја гуња носел, домаќинство со голема челад спечалил.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Рада ја прекина нејзината мисла. - Сѐ во свое време.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Сѐ во свое време, девојко! - беше таинствена Јана.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Сѐ уште не, принцезо“, ѝ рече, плескајќи ја по образот со најголема нежност која некогаш ја почувствувала. „Сѐ во свое време“.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
– Од каде сте, – прашувам – граѓанко? Од која соба? – Јас, – вели – од седумката. – Убаво, – велам – да сте здрави и живи.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И уште поради една причина, но сѐ во свое време.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А во свое време, Господе, ми се допаѓаше една аристократка. Шеткав со неа. Ја водев на театар.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Таму треба да седнете на сонце околу пладне и да порачате чај.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Имено, позорникарот на некојси кварт во Кирјушкиновото сокаче веќе го беше фатил мртовецот за врат на самото место на престапот, кога се обидувал да му го симне дебелиот волнен шинел од некој си музикант во оставка, што во свое време свирел на флејта.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Не стигнал позорникарот, откако со прст ја притиснал својата десна ноздра, со левата да го повлече половината грстче, кога мртовецот кивнал толку силно, што наполно им ги испрскал очите на сите тројца.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Онака како што предвиде, нејзиниот сопруг излезе со задоцнување од половина час од својот скромен стан во населбата Хорта за да ги заврши трите договорени работи.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
До ковчегот, водарник со леѓен за миење и казанче за вода обесено над него со мало славинче; стомна, ѓум, матарка што татко му во свое време ја донесе од на фронт, целата исчукана од влечкање по ровови, а потоа и овде од носење по полето и планината; тепсија на која сјајот ѝ потемнал и ги покрил арапските шари на неа; над водарникот обесено парче огледало како месечинана на погибеж, прекриено со прашина и слепо; на спротивниот крај од креветот, ниска, правоаголна печка со четири нозе од кои едната е окуцана и потпрена со тула, со две тркалца на неа, - гусани обрачи што се вадат при готвење, и целата 'рѓосана; на неа оставено газиено кандилце како на гроб; на дрвената кукалка во ќошето обесена гајдата од татко му, провисната со писката и брмчалото надолу, како обесена овца; останата по смртта негова за да му го чува последниот дуеж во неа, неговата душа.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Наутро станува како кога, не држи до ред, до навика, а не му ни треба; не го интересира кое време отчукува часовникот на ѕидот; секој си го арџи своето време.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Луцидниот Климент Камилски, кој многу добро ја познаваше француската книжевност, намерно му ја даде на читање книгата од Флобер на Татко, за во крајна линија да го соочи со опасностите кои можат да произлезат од нивната акција на чистење на османскотурски зборови по падот на Османската Империја, со нивните автодидактички познавања на лингвистичката наука, во времето на нејзиниот подем, да не се најдат во позиција на Бувар и Пекуше, да не биде разбрана нивната мисија како на балкански Дон Кихот и Санчо Панса, да се најдат на потсмев на луѓето на своето време.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски овие мисли ги сподели со Татко, кого го сметаше за покомпетентен од себе: Османската цивилизација мошне брзо ќе завладее во светот, но врз нови цивилизациски вредности, различни од андалузиската исламска цивилизација, пред сѐ мотивирана од военоосвојувачки цели. Но тоа е долга историја...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Дали Османлиите, накалемувајќи го исламот на својот новосоздаден идентитет, ќе се надоврзат на старата исламска цивилизација на Мароко и Андалузија, каде што нема да допре Османската Империја, или ќе појдат по друг пат, водени од завојувачките пориви кон создавање и одбрана на најголемата Империја на своето време?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски беше тогаш херој на своето време, кој на својот дел од Балканот не заврши како што заслужуваше.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој ги научи старците на тоа во свое време, кога навистина беше претседател во селото - Затворите ве чуваат од арамии и крвопијци , говореше на состаноците.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Ако ја споменуваш покојницата, со која во свое време те венча Одборот не им чита на мртвите брошури.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
А Мил, навистина, во свое време, имаше голема желба за учење.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
И постојано гледаат во дувалото. Дувалото е остаток од некогашен кратер, од некогашен вулкан кој во своето време бил активен, но се смирил, згаснал и создал околу себе плодно земјиште кое обилно раѓа сѐ.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
МЕШАЕВ ВТОРИ: (На Љуба) Знаете, чудно нешто: ете - обидот на тој господин, и уште една прекрасна средба, која тукушто ја имав, ме потсетија, дека јас во свое време од немање што да работам се занимавав и со хиромантија, онака, аматерски, но понекогаш многу успешно.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Чуден беше патот на овој голем војник и државник во своето време.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
6.5 Сега сум камен со свое време Во вечноста за самување.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Сѐ си има свое време во животот!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Она што ги карактеризира класичните социолози е тоа дека тие се занимаваа со големите проблеми на своето време.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тоа беше традицијата на Диркем, Вебер и Зимел кои токму настојуваа да ја разберат положбата на луѓето фрлени во урбаното друштво.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
И сето тоа можело да се доживее само таму, високо, каде што нашиот незабележлив граѓанин и херој, Поетот, го поминува благопријатниот и посреќен дел од своето време.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
ВЛИЈАНИЕТО НА ХОРАЦИО ЦВИКАЛО ВРЗ РАСТОТ НА ШАРЕНИТЕ АНТИ-УПАТСТВА (II)
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Секое пишување, се теши писателот, бара свое време и свои права.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Еден ваков неочекуван настап на Непознатиот зарем нема веднаш да те олади?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Набрзо ќе узнаеш! Сè во свое време!“
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не наоѓам ништо страшно во таквото однесување.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Се разбира, со ова мое тврдење не им го одземам правото на оние кои ќе ни го свртат грбот за да го потрошат сето свое време во разговори со миленичињата: кучињата, мачките, пилињата!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Рибино око немам око да те видам имам да те гледам на свој начин, во свое време никогаш да не ти се нагледам од овие сфери, од овие длабини да те изобличам да те преобразам на очите да не си веруваш така исто сум гледала и молчела молчела, значи гледала пред да ме крстиш риба псариа, fish, poisson, пред да ми ја откриеш смислата и од мене да направиш соѕвездие, знак, уметничко дело пред да ме уловиш и од себе да создадеш Риболовец а од мене добар пазар, специјалитети пред да ми ги дознаеш употребните вредности - мои и на моето око, метафизиката пред да измислиш мамки, глисти, црвци јадици, со еден збор јас се фаќам за јадицата а моето око сѐ гледа и сѐ знае но таи и разобликува.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Затоа Кејџ, посебно во поновите текстови, и покрај одрекувањето, се покажува како уметник со силно чувство на лична одговорност, за среќа без морализаторски црти, односно без потреба да биде совест на своето време, туку да биде неговата свест.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Растот на оваа 97 сфера за Арент означува пропаст на јавниот простор на политиката и негово дегенерирање во „псевдопростор на интеракција, во којшто поединците веќе не ’делуваат’ туку само ’се однесуваат’ како економски производители, потрошувачи, и урбани жители“.115 Меѓутоа, мора да се напомне дека Арентовиот приказ на агонистичкиот политички простор на грчкиот polis е крајно идеализиран, исто како и Хабермасовиот профил на буржоаската јавна сфера.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Агонистичкиот политички простор на полисот што Арент толку високо го вреднува бил овозможен само преку исклучување на големи групи од грчкото општество – меѓу кои жените, децата, робовите, надничарите, резидентните не-граѓани, и сите не-Грци - иако токму нивниот труд бил тој што им овозможил на грчките мажи да го посветат своето време на заедничкиот интерес за политичко здружување.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Истиот ден ДХ42 добила нови информации и го известила СО2 дека спротивно на претходната информација "Михајлов го поминал целото свое време во Полска.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Потоа бил уапсен од Германците, тие лошо се однесувале со него, бил ослободен и оттогаш бил во Унгарија, од каде што била добиена и доставената информација".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Малку потаму, во зеленото паркче, во свое време била поставена чешма.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
- Почекај, стрпи се, сè во свое време, - ме смири дедо ми.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Ете, гледаш? – ме охрабри тој. – Самата можеш да забележиш дека секој има свое време и дека тоа не е едно и еднакво за сите.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Јас си имам свое време, а ти свое.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И таа ноќ ти реков, ние во Индија поинаку од вас гледаме на времето и на просторот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Моето, можам да кажам, брзо помина, речиси не го ни почувствував.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)