свој (прид.) - вознемирен (имн.)

Одвреме-навреме неговото срце, со своите крилја удираше во неговите гради, како птица во кафез, и со својата вознемиреност комуницираше со целиот кревет, што се чинеше како да дише со ритамот на неговото сопствено дишење.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Уплашениот човек не може да ја задржи добрината: со својата вознемиреност тој ја плаши, таа бега од него – продолжи старецот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)