Мермерната плоча беше подзатскриена со свежа земја и веќе свенати цвеќиња.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Останаа само спомените, како со скриената миризба на свенатото цвеќе.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
„Следуваат срдечни поздрави и ови два цртежа: На една риба децата ѝ даваат вештачко дишење; свенати цвеќиња, расплакани, молат за капка вода“. заврши Филип.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)