Мавтав со нозете низ темниот воздух и не ја чувствував нивната тежина.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Ми се чинеше дека сум во самото срце на вселената и дека бестелесно низ неа патувам, во бесконечниот простор и бесконечното време.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Нејзиното упатување на сцена од првата од летните паради на Геј-гордоста во Њујорк, онаа во Џексон Хајтс на 1 јуни, е замислена да ги опфати сите тие спротивности: „Гордоста во Квинс во 2008 г. и натаму е една од најживописните, најнеискомерцијализираните и етнички најразновидните фестивали.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ѕирнете ја и ќе си помислите – сред колумбиски дрег-кралици, геј-полицајци, групи од геј-младинци и едно чудо индијански семејства што ракоплескаат отстрана – дека штотуку сте стапнале во самото срце на недофатливата геј-култура.“
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Геј-културата може да се однесува и на главнотековни дела што ги создале, главно, уметници хетеросексуалци, плус некои настрани што се во плакар, а кои геј-луѓето селективно си ги присвоиле и ги преупотребиле за антихетеронормативни цели.
Ваквава поделба, се разбира, не е ниту водоотпорна ниту апсолутна.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Тој содржи слики на геј-луѓе, како и стрејт-икони со кои се идентификуваат, култура на геј-идентитет, како и култура на геј-идентификација, и младост и старост, и геј-луѓе и стрејт-луѓе.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Крикови ја распаруваа темнината во големите спални во текот на ноќите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Психијатриската клиника Гнездо се наоѓаше во самото срце на Виена, а сепак беше брег одвоен од остатокот на светот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Низ матните предели, полни со ноќта и небиднината, од самото срце на пустелијата, ветерот налета полн со прав од часовниците што користеа прав за да го покажуваат времето.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Во последната книга што ја објави - Завереници, збирка песни од 1985- та - тој женева ја нарече една од неговите мајчински земји, а во насловната песна зборува за швајцарија како за “тврдина од разум и цврста вера”.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Борхес избра да умре во Женева.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Секој ден шетав крај таа зелена и ледена река, Рона, која минува низ самото срце на градот, а ја премостуваат седум сосема различни мостови”.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Борхес дојде во женева да ја побара земјата која, како што годините минуваа, во голема мера стана негова сопствена.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)