За волја на вистината, она што повеќе ја загрижуваше од расказите беше како низ нив се отелотворува нивниот автор, самата таа.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Но не беше Мече сам таа ноќ во бавчите.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Во олтарот остана сама,сама таа во бело...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Бидејќи големиот пазар не ѝ беше далеку, таа, како при катадневен ритуал, одеше да купува со два големи зембили, зеленчук, овошје, ориз, грав, брашно и многу други производи, од кои најмалку употребуваше самата таа, а другото повторно им го раздаваше на своите сиромашни соседи.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Па и самата изјава „ Ти не постоиш“, не содржи ли и самата таа логичен апсурд ?
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)