Сигурна сум дека еден американски уметник што глуми пес на интернационалната уметничка сцена не би бил толку интересен како еден руски уметник.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Неодамна западниот уметнички свет доби ново песолико човечко суштество во ликот на рускиот уметник Олег Кулик.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Патетичниот и „екстремистички” (западен, во онаа смисла на тој збор што имплицира баналност, т.е. непознавање и недостаток од емпатија кон било која Другост) текст за некогашниот гуру на рускиот андерграунд, Иља Кабаков, на некој начин е реплика на уводниот текст во оваа Маргина, за исто така рускиот уметник Кулик.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Се чини дека некои луѓе веруваат во тоа.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Вандализмот на рускиот уметник Александар Бренер на почетокот на оваа година во Стеделијк музејот кога тој со спреј нацрта зелен долар врз 52 okno.mk сликата „Белиот крст на сиво“ (1920-27) од Малевич, ми изгледаше како необичен и бесцелен чин на насилство, со единствена цел да се привлече вниманието на медиумите.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Парадоксот на перформансот на Кулик е во тоа што тој не сака да ја разоткрие својата посебност како руски уметник, туку се обидува да даде одговор на универзалната дилема во односот човек и животно, човековото место во природата итн. 10 okno.mk
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)