румен (прид.) - чело (имн.)

На румените чела им се оцртувале мислителски брчки, оние вистински со кои природата низ векови ги наградувала луѓето од полуостровските вилаети и заради кои тие личеле еден на друг во свечените тагувања, и оние од Трново или Пловдив, и оние од Солун или Костур, или оние од Лесковец и Јагодина, од Дебар или Прилеп, или од Незнамкаде.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Од самиот оган како да извирала некоја мудрост на облагородување и тие како да не биле оние луѓе со раздразнето клештење на човекојадци чии корења полека гниеле и во страшните прекуморски митови.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)