Така, во почетокот на XX век, во големата меѓународна полемика во парискиот неделник „Еуропеен”, се крена со борбен глас, под псевдоним, против застапниците на вештачките јазици, еден од нив да се прифати како меѓународен, универзален.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)