Навечер улицата стивнува и во нејзината теснина се слушаат само ритмичките чекори на стражарот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Не знаеше дури ни дали чувствува умор, зашто нозете сосема механички, како да се нечии туѓи, а не негови, во ритмички чекор се движеа под него.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)