Како и кај сите големи и ретки поети, така и кај Анте Поповски, додека читате нови песни, ги сподвижувате спомените на сите стари, веќе прочитани и знајни песни, но кога, пак, го препрочитувате она што го знаете, со секое ново читање согледувате нешта кои како да ги среќавате за прв пат.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)