Чувствувам празна надеж, гнила химера, чувствувам како телово ми гори во инферно, тонам во празнина, кавитација, длабока шуплина, го достигнав врвот а се чувствувам осамено, зошто со мене ја понесов омразата, злобна пизма, не сонувам и полека умирам на осамениот врв на вечноста.”
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Се искачувам по планината натежната од страдања, чинели ми удираат во душава, флуктуирачки немир и субверзивна, разурнувачка болка чувствувам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)