Во литературата за семејна терапија постојат многу примери на комбинирање на наративната метафора со различните конверзациски/ лингвистички метафори.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Всушност, подобро би било да се искористат пронигбите што ни ги нудат различните толкувања за да дојдеме до согледба за машката геј-култура која е истовремено издржана, инклузивна, многуопфатна, недогматска и отворена за различните гледишта.
Ајде, тогаш, да се навратиме на филмовине и да поразгледаме некои психолошки и тематски хипотези за нивната привлечност, пред да преминеме на општествена, прагматична и, нужно, формална анализа.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Бидејќи тие метафори припаѓаат на различни гледишта, и бидејќи некои од нив меѓусебно се разликуваат, овде ќе презентирам некои размислувања за наративната метафора со кои се надевам дека попрецизно ќе ја определам.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Нашиот разговор не можеше да се продлабочува, иако, во основа, ние немавме различни гледишта.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Но, не треба да ги пренебрегнеме и да ги исклучиме другите стилови на размислување, другите објаснувања што може самите да ни се препорачаат.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)