„Постмодерната настојува да ги надвладее барањата на елитистичкото... и тоа со ширење на јазикот на архитектурата во разни насоки - кон она вроденото, кон традицијата и кон комерцијалниот жаргон на улицата.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Геј-критичарите можат да пекаат по наводниот хетеросексизам на класичниот мјузикл, но овие претстави нудеа раскошен свет во кој желбата можеше да тргне во разни насоки и тие можеа истовремено да се читаат на навидум спротивни начини. (10, 47, 246, 282)
Бродвејскиот мјузикл е „најнелогичната од сите уметнички форми“, според Клам (xii) – токму како што операта е најелектризирачката.127 Музичкиот театар е „најнастраната од сите уметнички форми, онаа во која родот е најјасно изведба што може да се експлодира или радикално да се измени, тој е формата во која на сѐ може да се гледа како на дрег.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)