радосен (прид.) - извик (имн.)

Сето тоа првин беше обзнанувано со радосни извици, што ги подземаше сето поле, а потоа следуваа песни.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
— Е, море, ако свршат работа тие, како ќе се јавиме — јавиме, па и нека не обесат нас, туку да не излезе и нивната како нашата, та да не не збере никоја — пак песимистички проговори Пере, ја наведе главата и длабоко се замисли.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— му се испушти радосен извик на Ѓорчета.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Значи не се налегнати сите наши борци!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Тие се, тие, нашите го напаѓаат Прилеп и агите се бранат со топовите — му се испушти и на Ацев радосен извик, макар да беше притиснат и тој како Перета од денешниот неуспех.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Честита Нова година! Радосни извици. Незадржив бран.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Зетот, зетот! - радосни извици ја надвишија и за миг стивна вревата, та по малку да стане уште побучно и повесело во куќта на Попставревци.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Гавазите не чекаа повеќе. Се фрлија на коњите и со радосни извици како ветер летнаа накај Охрид, да му ја однесат радосната вест на пашата дека, најсетне, склони момата на неговата љубов - го прими подарокот...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Се слушаат радосни извици придружени од песни и свирки.
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Оттаму се слушна радосен извик.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Го очекувавме плачот на нашето братче или сестриче, за да ги претвори мајчините болки во смирени и радосни извици, нашиот страв во радост.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Мајка ги слушаше нашите радосни извици: „Ла Ринашенте, Ла Ринашенте...“
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)