пустински (прид.) - ветар (имн.)

4. На тие што ме најдоа заспан на работ на една џунгла, за да знаат како дојдов тука, им нацртав камила, а на нејзиниот грб едно црно и едно бело дете. Белото дете бев јас.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Сега разбрав: пустинскиот ветар можеше да ме закопа во пеоокот што го нанесуваше како со голема лопата.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Обземен од илузијата, тој неуморно се вртеше околу длапката, како раздвижен пустински ветар што стихијно бара начин да влезе во отворот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)