Ја пронајдов неа сосема пуста во кулата исполнета со некакви нишани, пајажини и вечности како сува пупка која говори пред очите на ангелот.
„Чекајќи го ангелот“
од Милчо Мисоски
(1991)
Чанга тогаш првпат зажали, длабоко зажали, што не знае да чита, што останал неписмен, пуст во душата.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Роб ќе стане, ден ќе светне, младост пуста в крв ќе летне!
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)