Уште повеќе, претпоставете (колку неверојатно тоа да изгледа) дека ова знаење може адекватно да го објасни целото однесување кое сега се прикажува како „когниција” без обраќање до психолошкото ниво на дескрипција.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Напротив, AI нуди флексибилна рамка, со брзо зголемување на можностите и делокругот, за нашите обиди да ги помириме стриктно биолошкиот поглед на луѓето со психолошкото ниво на дескрипција; поточно, со концептите на лично искуство, вербата, значењето, намерата, предвидувањето и, конечно, одговорноста.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
На долги патеки, и когнитивната психологија и AI зависат од ова поставено функционално „каузално раздвојување” помеѓу пониските имплементациски (биолошки) нивоа на дескрипција и на когнитивните или психолошките нивоа на дескрипција (слично на односот помеѓу генетиката и хемијата која е во нејзината основа).
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Средиштето на целата бетменовска контроверза - минуциозно исткаена - на “психолошките нивоа” врз поставките на Лакан за исчезнување на субјектот, а на оние стратешките, “естетички” врз пост-кантијанските просторни увиди на Дерида - токму е подрумот, инвагинарниот џеб, местото на средба меѓу внатрешниот и надворешниот свет.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Да бидеме јасни, иако прагматичниот став може да ја ослободи AI од антропоцентричното ограничување (т.е. компјутерите да мора да прават онака како што правиме ние), тоа не ја намалува нашата зависност од неопходноста на поставеното причинско раздвојување помеѓу биолошките и когнитивно/ психолошките нивоа на дескрипција.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)