присутен (прид.) - во (предл.)

Овој текст има за цел да претстави една „форма“ на популарната уметност, настаната со оживувањето на британската ликовна сцена во деведесеттите (на чуден начин симултано со успешноста на новата британска поп-музика).
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
При тоа, тој нема цел да ја моделира уметничката пракса за таа да биде присутна во посточката медиска презаситеност со слики, туку да се покажат можностите за „протуркување“ на критичкото и „радикалното“ во наизглед занишканиот и успан контекст на популарното.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Додека модернизмот бегаше од „комуникативните клишеа“ (Куспит), изјавата на Хирст својот праузор како да го пронаоѓа токму во исказите од традицијата на поп-културата, а конкретно во дефиницијата за поп-културна комуникација изречена во една песна од Beatles: "Half of what I say is meaningless, but I say it just to reach you..." (Julia).
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Делото на Хирст е органска скулптура („озлогласено“ присутна во поно­вата бри­тан­ска уметност, нпр. во автопортретите од крвна плазма на Mark Quinn), а мумифицираното тело на овцата упатува на смртта токму низ претставувањето на „очајничкиот“ обид да се задржи претходната состојба.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тоа утро јас бев присутна во нејзината близина, и бев будна кога, откако сонцето ја пробуди, се сепна во сонот, протрлувајки ги очите.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Меѓутоа, постои и едно друго лице на Балканот кое се претставува во едно време на мир, присутно во текот на вековите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Навидум исклучив сѐ друго, и луѓето и светот, но знам дека тоа беше така затоа што тие луѓе и тој свет беа премногу, на подзатскриен начин, присутни во тие мисли.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Смртта е многу присутна во оваа книга и јас се извинувам поради тоа.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Кој од нас тројца можеше да го прифати фактот дека таа убавица ќе биде саката!?
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Само се сеќавам на болката што беше присутна во очите на Ласа.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Кога „објективно” би ја опишале оваа глетка, само би го разоткриле она што е „објективно”, или, подобро речено, она што е онтолошки присутно во таа ситуација.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Од друга страна, дрогата скоро редовно била присутна во скоро сите значајни експерименти на човековиот ген во однос на глобалните еволуциски чекори.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Убава пејачка и кога не пее убаво добра е: неа ја бараат, таа е присутна во кафеаната.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Во Соединетите Држави, посебно во Њујорк, е доста присутна во клубовите. Хемиски е блиска до ПЦП (angel dust).
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Можеме да се запрашаме каква улога во сите овие односи играат иронијата, мистификацијата, криењето, вештото манипулирање, деструктивната критика или чистото насладување во илјадагодишното здание на „ученоста“; истото можеме да го кажеме и за двосмисленоста на митската архетипска тема на хермафродитот, присутна во Дишановиот трансвестизам, за Мона Лиза со мустаќи итн.; можеме да се запрашаме дали би било добро да се преиспита извесното уживање во профаноста или, напротив, провоцирањето на публиката третирана како куп „лаици“? okno.mk | Margina #8-9 [1994] 197
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Истата можност на варирање мора да биде присутна во доживувањето на јазикот.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Земјата е себична. Земјата ништо не пушта далеку од себе, себичноста и е присутна во сите физички тела – рече старецот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Дали во интересот за неприкажливото гледате модерно поставување на прашање што настанува врз темелот на новата констелација од проблеми, или барањето на неприкажливото отсекогаш било присутно во историјата на филозофијата?  Можеби сте забележале дека систематски никогаш или само случајно ги употребувам периодизациите како класично, модерно или постмодерно.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Олее! викале присутните во пабот во кој влегувал Хемингвеј и ги известувал дека ставил точка на последното свое ремек дело.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
- Сепак, како димензија, тоа е присутно во севкупната литература, - ѝ објасни Преведувачот на својата Помошничка, која на тоа убаво го измасира по грбот, плеќите, рамениците...)
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
(- Да, креативна постапка во потрага по спорните признаци, - велеше Помошничката, - на секогаш амбивалентниот однос на „стварноста“ и реалноста.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Јасно е дека постојат уште некои правила во поведението на песокот што треба да ги надополнат оние кои веќе се присутни во моделот на Лифман.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Иронијата е присутна во деконтекстуализацијата и во нејзиното заострување (специфично место на редимејдите); заробениот случај, “конзервиран” и предизвикувачки, латентен е во програмирањето на процесот на изибрање и во случајното фаќање на случајноста.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Но, истовремено е неизбежно, и е пример за анархично застранување, лизгање во двосмислености на значењета и евокациите, или, што е исто, за Дишановиот испрекинат и “спирален” автоматизам, кој се храни со иронијата и со случајноста.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Тоа е еден вид традиција што особено е присутна во некои секти уште од многу одамна.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Дело ограничено со една тромава естетика, производ на една уметност на најмало напрегнување, творба на една епоха на низок водостој и слаб проток, што би била состојбата во која се најдоа уметноста и естетиката во вторава половина на дваесетиот век; тоа дело го претставува одговорот на уметникот на оној став на публиката кој тежнее еден Лоеонардов портрет да биде преобразен во „ла Gioconda” - т.е., во нешто повеќе од едно дело, во некакво над- дело, во едно пренапрегнато дело, мит, амблем на секое уметничко дело - толку упорно присутна во своето самољубие, што и кога веќе не ја гледаме, нејзината насмевка, што наликува на насмевката на Carrol-овата мачка, не престанува да нѐ прогонува, дури ни тогаш кога сликата исчезнала.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Нашите сопруги го достигнаа совршениот вкус на ова јадење.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Откако Татко, реферирајќи за овие зборови, му ги изложи основните податоци, за нивното присуство и попатни лексички и семантички метаморфози на балканските јазици, надоврзувајќи се со претходно третираните поими (ајде-јаваш, јаничар, зандана, кадија...), со кои беше во голема мера претставено владеењето на Османската Империја, рече: Отсекогаш владеењето најмногу зависело од табиетот на врвниот владетел, отколку од институциите под него.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но најпрвин се задржа на турцизмот ајде (на турски hayde), присутен во сите балкански јазици, и во ладино јазикот на солунските сефарди, дури се вовлекол во рускиот и полскиот јазик, а бил присутен и во марсејскиот француски арго.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој утврди дека со исто или слично значење се употребува зборот комшии пенџере (од турски соmu penceresi), запирајќи потоа на: пенџер, пенџера, пенџер, прозорец (од персиски pencere), заемка мошне присутна во балканските јазици, посебно во книжевните текстови.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Меѓутоа, Татко веруваше дека употребата на овие заемки нема конечно да замре зашто тие понатаму беа живо присутни во народната меморија и творештво, во народните говори, во старите документи од кои некои беа валидни и во новото време, како на пример тапијата, адетот, аманетот, бакшишот и други.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски најпрвин ги извлече од речниците заемките за означување поголеми или помали градови како: касаба (со потекло од арапски, casaba), заемка присутна во сите балкански јазици); паланка (од унгарско потекло во турскиот).
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Работејќи триесетина години врз сиџилите, во битолскиот кадилак (од XV до XIX век), кој ги откри, ги систематизираше и ги преведуваше во триесетте најубави години од својот живот, па можеше да состави еден вид енциклопедија од поимите на исчезнатото време, но ова што сега го работеше со Камилски, можеше да претставува игра од неговите големи соништа на Балканот, како единствен калауз да излезе од самиот себе.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко продолжи, откако Камилски голтнуваше од имам бајалди: Но, да се вратиме на ова јадење имам бајалди, толку присутно во балканските кујни.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во народните говори се сретнува и синонимот на пенџере заемката џам (од персиски cam), што инаку во турскиот јазик означува стакло.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Касабите и паланките, забележа Камилски, најчесто, речиси редовно, се поделени на маала.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тоа ќе се случи и со Татковото третирање, според утврдениот поредок со Камилски, на зборот табиет, табиетлија, преземен од турскиот јазик (со арапско потекло) tabiat, tabiatli, присутен во балканските јазици со значење на нарав, ќуд, природа, карактер, обичај, навика.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Мотивите што во извесна мера веќе беа присутни во големите војни од почетокот на дваесеттиот век, сега станаа доминантни и свесно се признаваат и според нив се постапува.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И тука се чувствуваше вообичаениот мирис на варена зелка, заеднички за целата зграда, но беше некако пресечен од едно уште поостро испарување на пот кое - човек го знаеше тоа штом ќе го почувствуваше, иако беше тешко да се каже како - му припаѓале на некое лице што не е присутно во моментот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Роса, исто присутна во брложето на Петра, не отвори уста и не пушти глас, туку само напати ќе замавнеше со главата во знак на несогласување со Петра.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Но и овој пат Татко не сакаше да влета во Мајкиниот италијански сон, макар што и тој беше присутен во него, на одреден начин.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Крвареше. Се надраснуваше на дождот, на влагата присутна во него само со непрекинатата нишка на шумот.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Непробојна и тешка, таа лежи врз смранатите стреи и сее дожд и страв но не грми и не убива со громови туку е молчалив злсоторник; нејзината закана е во нејзиното влажно молчење а црните капки на нејзината тишина се во цевките на патролите и на врвовите на невидливите војнички штикови и во се што не е видливо и сепак е присутно во и вон од него, и не затоа што е пијан, и не заради присустното отсуство на двете Марии, заради нешто друго, заради едно враќање кон незаборавниот скалпел, кон животот!
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Најпосле, сакаше да извлече што повеќе полза од присутните во комплетирањето на сознанијата, до конечното прифаќање на проектот за изградба на хидроцентралите и насипите на реката.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Која е таа извонредно моќна, сеопфатна космичка сила што е присутна во нашите односи со живите, со мртвите, со природата?
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
В ред, в ред, можеби присутните во оние произволни тврдења на Николина Кралева што беа изнесени во форма на неуверливи претпоставки можеби согледале вина и грдо однесување од страна на мојата по малку чудна личност божем наклонета кон тривијалности и недолично однесување; можеби им биле прифатливи и таканаречените љубовни авантури со несоответни личности (ова обвинување всушност ми годеше иако спаѓаше во оние таканаречени голи измислици со оглед на моето сиромашно љубовно искуство кое во тој период сѐ уште беше сместено во одделот желби и соништа) итн.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А, јас! Јас го немам загубено љубопитството, убедуваше Лев Петрович некого кој изгледа беше присутен во собата а јас не можев да го забележам.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Здржани постапки што не смеат дури ни да потсетат а камо ли да ја употребат онаа толку природна забелешка што многу е присутна во вакви случаи: дека на овој удобен дом му недостасува само уште женска рака.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ги затвори очите, а Насмевка-та беше присутна во темнината.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Ако не бев толку често присутна во неговите празни утра одамна можеше да се случи Ролан да го напушти дуќанот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Изгледа, единствениот несреќник што еднаш се врати со празни раце од фурната беше мојот Семјон.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Се разбира, при надоместувањето на настанатата штета учествуваат сите тави случајно присутни во неговата фурна.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Можеби ќе си заминеше по патот на неговите желби.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Помеѓу 1933-34. ја истражуваше можноста за хроматска организација на низата од 25 тона без повторување (Шест кратки инвенции, завршниот дел од триото Соло со неизоставно следење на два гласа во канон); 1935-38. користеше фиксирани ритмични структури организирани по принципот на серијална техника; од 1935. постојано прави дела во кои ја комбинира играта, филмот, театарот, ТВ-то; 1939-56. компонираше музика (Прва конструкција во метал) во која ритмичната компонента е организирана на основата на истите пропорции на малите и големите делови; 1938-51. настанаа делата во кои е нагласена (ориенталната) експресивност (Сонати и интерлудии); од 1951. ги користи “операциите на случајот” и посебните, за нивна употреба направени табели; 1952. настануваат неговите најважни откритија, помеѓу останатото и примената на несовршеноста на хартијата при одредувањето на структурата на делото според Ји Џинг; 1954 ја воведува неодреденоста, прво во делата без однапред одредени односи помеѓу деловите (Варијации); 1958. настануваат композиции без фиксирана партитура, но одредена при самата изведба; 1967. користи компјутер за одредување на звучните и композициските параметри; 1969. ги конципира делата во кои ја укинува разликата помеѓу изведувачот и слушателот (33 1/3); од 1961., кога излезе книгата Тишина, развојот и промената на музичките искуства ги следат теориските и мислените ставови кои ги изложуваше во текстовите (претставени во Маргина).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во историјата на американската музика, експерименталниот стил е првиот автономен музички правец кој немаше за пример некој од идеалите на класичната или поновата западноевропска уметност, ниту пак, наспроти тоа, беше израз на етничката или националната еманципација.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој не знаел што претставувале тие, но нивната таинственост му зборувала дека можат да бидат само нешто добро.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Експерименталната музика не беше ниту школа - во онаа смисла во која тоа беше европската авангарда во Дармштад - таа претставуваше единствена духовна атмосфера, креативна ситуација погодна за заедничка работа John Cage на различни творечки индивидуалности во која никој не беше предводник или идеен водач, иако Кејџ (најстар помеѓу нив) од самиот почеток се истакнуваше со ширината на погледот и разнообразноста на аспектите присутни во неговата работа и мислење.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Обајцата уметници се обидоа да направат премин од минималисти во максималисти, што на Бојс му појде од рака, но со мал или сомнителен успех.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ова е вистинска супстан­ција; трансформацијата е присутна во овие дела и во нивната инсталација, како во Plight.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Од самиот почеток јас многу малку менував во поставката; некои од скулптурите сепак морав да ги адаптирам кон просторот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Чувството на штета е присутно во целата уметност на Бојс.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
На пример, на поче­ токот на изложбата е поста­вен Grond, огромни батерии коишто ослободуваат енергија, или крст којшто влече кон земјата, или наглото присуство, проследено од чувство, коешто е поголемо од животот и ова веднаш создава однос на скала и хоризонт.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Навистина кога тој расправа за графоцентризмот, го опишува него како да е создаден во изгнанство, пратен во колонија на лепрозни и протеран.13 Ако ја разбереме деконструкцијата како една приказна, Дерида е добриот херој кој со неговото ново оружје - деконструкцијата, го принудува историскиот шовинистички фоноцентризам да префрли дел од сопствената моќ на традиционално дискриминираниот и понижуван графоцентризам.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Таа е исто така присутна во идеалот на универзалистичката идеологија која ја исклучува идејата на некаква епистемолошка поткласа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ова христијанска интуиција на сличен начин се појавува и во солидното потекло на идеалот за политичка еднаквост и политичка слобода, т.е. држава во која нема да има привилегирани и непривилегирани, занемарени и претпочитани.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ех, како би бил добредојден еден непостоечки Дедо Мраз да го врати во детството, во она време кога добиваме играчки и покрај тоа што не веруваме во него; кога самото постоење е доволна причина да се биде сакан; кога нашата прегратка е награда за возрасните, а насмевката е топлина за присутните во собата; несмасните зборови се причина за развеселување, a едно одење до продавница изнудува пофалба.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
На тој начин, границата е општествен и политички процес кој ги одразува односите на моќ присутни во одредени региони и историски периоди.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Види Hast- ings Donnan and Thomas M. Wilson, Borders: Frontiers of Iden- tity, Nation and State. (Oxford: Berg Publishers, 1999), 60 35 Сепак, Пелерин смета дека тоа повеќе било присутно во модерната ера, кога трудово-интензивните индустрии биле двигатели на растежот.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Во Франција козјата симболика беше присутна во сите времиња.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
ФОРМИРАЊЕТО И АКТИВНОСТА НА АМЕРИКАНСКАТА РАЗУЗНАВАЧКАТА СЛУЖБА (ОСС)
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Имајќи предвид дека САД уште биле надвор од воениот конфликт, нивната инволвираност во европската војна се сведувала само на "прикриена воена помош" на Велика Британија36 и на празни и неубедливи политички ветувања, за разлика од конретните и убедливи политички ветувања на нацистичка Германија, која играла на картата на ревизионизмот, којшто биле присутен во некои балканските држави што останале незадоволни од Версајскиот мировен договор.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
И. К.: Немам намера да давам целосна слика на светот во кој живеев.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Наместо тоа, за Дерида, животот - или “надживувањето” (Überleben) - е суштински присутно во терминот превод (Übersetzen) и станува за него почетна точка од која започнува да разбира што значи живот и семејство.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Така, реалноста не исчезна навистина, таа е мошне присутна во мене.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Всушност, немоќта да се излезе на крај брзо и неповратно со предвидената замена на верувањето што очигледно завршуваше со пораз, со своите видливи последици беше присутна во Атеистичкиот музеј…
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)