преполн (прид.) - со (предл.)

Трупот на мојата верба беше преполн со стршлени, кои се котеа тука, како избезумени.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Со сивата паларија со црн ширит што започна да ја носи уште за време студиите во Цариград кај блиските по мајчина линија уште во дваесеттите години на веков, а од која не се одвојуваше до крајот на животот, со црната службеничка чанта преполна со книги, стари отомански списи, остануваше некако настрана од овие луѓе, забрзани во животот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Дојде преполна со впечатоци. Толку многу беше воодушевена што гласот ѝ трепереше кога раскажуваше.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
НАЈЗНАЧАЈНИОТ синоним на Франкфурт е Берзата. Овој град на Мајна не е како другите германски градови преполн со фабрики и индустрии.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Беше недела која ја посетив црквата. Беше преполна со луѓе, кои дошле во црквата колку заради службата, двојно повеќе за да го чујат хорот а неговиот концерт претставува вистинско уживање, па и спектакл...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Меѓутоа, ваквата препоставка брзо отпадна кога, минувајќи низ големиот плоштад „Конкорд“ и упатувајќи се кон „Сен Лазар“, една од невралгичните точки за сообраќајот во Париз, со моите скопјани забележавме дека улиците се преполни со полицајци, со толку многу полицајци што во еден момент, ако не ги препознавав во униформите, ќе помислев дека се војници.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
За да се одмориме од патот влеговме со мојот пријател во познатиот париски ресторан и кафеана „Кај двајцата Магота“ која е стара стотина години а која беше преполна со гости.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Обата брода, сите нивни внатрешни простории, беа преполни со елементи на мебел, но дрвото, како материјал, отсуствуваше потиснато од полиуретанот, кој овде беше демонстриран со сите свои функционалности.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Не би раскажувал овде за момументалноста на нашироката и најграндиозна авенија - „Елисејските Полиња“, која е преполна со луѓе во било кое време на денот и ноќта.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Беше преполна со луѓе а имаше и такви, на кои им се отстапуваа книги за користење во специјалните читални.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Човечката љубопитност на келнското сајмиште останува докрај заситена исцрпена од она што како мебел и се презентира да го види, зашто овој саем е преполн со ексклузивитети.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Истиот момент се отвори една врата низ која видов градина преполна со цвеќе и дрва и во неа прекрасен волшебен симбол. 97.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Освен што е вџашувачки неписмен и преполн со коректорски грешки, текстот изобилува со речиси поттикнувачки небулози и дисоцираност, со што се квалификува, меѓу другото, и за забавно четиво (да цитираме пар „антологиски бисери“: „изнедрени од сопствените пазуви“; „судбинска неотуѓивост на право за мирно и макроко-смичко диспанзивна субвенција“; „апогејно-високодострелна нивелација“; „историјата е небеневолетна /веројатно „небеневолентна“, наша заб./ и согласна за слични примати историски отспаки /веројатно „отстапки“, н.з., но небулозноста, сеедно, фура/; „дрво кое со тек на времето прераснува во еднотелесна интегрална шума од бројни коридорни стебла“ итн.).
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Знам дека не пишувам и не осознавам ништо ново, дека и јас живеам или се обидувам да живеам нечиј живот, нечија стереотипна визија преполна со перверзии.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Кошничките за отпадоци се преполни со остатоци од летото и со вишоци од испотени воздишки.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
„Дром“ е обична тесна просторија со бар на едната и маси на другата страна, преполна со макрои, тепачи и е чуден збир на таинствени дилери.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
ЖЕНА паркот во тој период беше преполн со МАЖИ осиромашени стечајци кои играа шах.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Типот возеше џип и беше преполн со пари, но имаше непроценливо ситна душа.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Нова година!... Салата шуми, кипи полна, преполна со слободно, незадржувано, весело настроение... Пука на сите маси: шишињата ги облива пена.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Нејзините силни раце ја претвориле некогашната нива за компири во ова волшебно заградено земјиште, со цветни и зеленчукови градини, со дрвја преполни со цреши, круши, јаболка, кајсии и праски, лозници, кои не само што правеа сенка во лето, туку и ја полнеа трпезата со деликатесното овошје и бочвите во визбата ги полнеа со својот ферментиран сок.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
По агресивните прескокнувања преку прагот, влегуваа во работилницата, и Милан се разлутуваше поради тоа зашто не сакаше тие да му ја гнасат работилницата, која беше преполна со секаков вид столарски алати и остатоци од дрва, алуминиумски ленти, конзерви со боја, четки за бојадисување, завртки и шрафови, што по големина беа класирани во стаклени тегли.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
И така, појдовме да го видиме каменот. Салата во која е изложен тој славен камен, е преполна со луѓе.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Неговиот пријател сликар станува и му го отвара шифоњерот кој е преполн со банкноти од по 1000 ДМ.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Неколку минути подоцна силовито се отвара вратата на спалната соба и бупнува Фјодоровата глава; неишишана, неизбричена, црвена, со разгорачени очи и со уста спремна да каса. -Каде се моите пари!!!
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
А тука, уште во подготовката, секоја етапа е преполна со впиени слики: месарот што во бела престилка го мерка рибичот кај кичмата, па вели – „земете го подобро, газда Павле, бутот, преседен е само ноќ“; потоа, месењето леб „на помеко“, со топчиња тесто што дебелички и масни се распоредуваат по обелената површина на масата, за повторно да се спојат во сладострасна, леплива прегратка; додека тестото стасува, месото, во коцки, се брашни со црн пипер, црвен пипер, сол; Потоа боцкањето – топејќи ги прстите, дедо во тестото, сјајно од свинска маст, издлабува кратерчиња за да го смести месото; потоа, на тепсија, во рерната, пастрамајлијата се крчка, бабри, воздивнува.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Зад нив, во осветлениот излог, блескаа телевизори, машини за перење, бојлери, дури и електрична гитара – избран предел за мамливи приказни, преполни со прижелкувани успеси.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Камионот беше преполн со преплашени луѓе.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа вечер, враќајќи се низ ходниците преполни со темнина од прегорените сијалици, потскокна кога од сенката пред нејзината врата се оддели машка силуета и направи чекор кон неа.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Марино е само еден од можните примери, избран само поради потполноста на тој амурозен кабинет на чудесија.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
(...) Во времето на Клемент VII, кога во полн замав се развиваше првиот римски маниризам, Рим Arcimboldo1 Flora бил преполн со проститутки, конкубини, куртизани. 238 okno.mk
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Големите „грешници“ меѓу маниристите, како Гонгора, Марино, Дон, пишуваат религиски песни и проповеди преполни со кончети, а Љубовта станува неисцрпна тема за моралната казуистика.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
И сосема паганските хетери стануваат побожни, и на речиси сите узор им била приказната за света Магдалена. Насликани се и опишани безброј Магдалени!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Литературата од времето на Шекспир е преполна со такви, би рекле халуцинаторни теми, врзани за сексуалноста.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Љубовта овде се појавува во една од највисоките матафори на наводно неспоивото, како највисока “discordia concors”.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Нивната бела, мека игра во прозорецот се менуваше со една чудна волшебност пред Змејковиот поглед; таа беше исто онака скокотлива и прекрасна, како кога беше помлад и кога неговиот малечок син Јовко, уште додека не беше заоден, ќе го допреше со своите малечки прстиња по лицето и ќе земеше да ги префаќа неговите усни, носот, а тој од тоа не се смееше на глас, она беше многу посилно од смеата, му се разлеваше по целото тело, по сета негова кожа и по секое делче од неговата внатрешност, како некоја чудна миризлива растрепереност, престорувајќи го целиот во една единствена черешнова гранка, преполна со бели меки цутови.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Кога ја виде чинијата преполна со храна, што не чинеше само една круна, младичот просто отскокна од својот стол, на кој седнуваше секоја вечер.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Стегната во фармерки и кратка тексас јакна беше преполна со живот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Види, види, човекот е преполн со позитивни манири, - се насмеја Рада.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
По малку го запирам коњот, оти нозете му пропаѓаат во земјата, преполнета со вода и со снег.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Зад оградата, во нивата што беше преполна со пурпурни цветови, еден јужносвештенички фустан, под шапка со широка периферија, со брзи движења отстрануваше црви од лисјата.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И навистина, на вратот му висеше бакарно крвче, блештукајќи на сонцето.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Вероника Костадинова е со сигурност градител на еден прекрасен метафоричен свет преполн со нијанси на чувства од кои можат да се изнедрат илјадници нови инспирации.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Собата беше преполна со букети цвеќе.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
„Шамивче“ одговори таа и шмркна, подигнувајќи ги капаците на прекрасните бадемести очи преполни со солзи погледнувајќи го со топла тага.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Беше близу дваесет часот и продавниците за алкохол во кои одеа проловите ( ги нарекуваа „ пабови“ ) беа преполни со муштерии.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Просторија со низок плафон, преполна со луѓе, со ѕидови потемнети од допирот со безбројни тела; исчукани метални маси и столови, поставени блиску еден до друг, така што луѓето се допираа со лактовите; искривени лажици, накршени подавалници, груби бели чанчиња; сите површини измастени, нечистотија во секоја пукнатина; и еден киселкав, измешан мирис на лош џин, на манџа со метален вкус и на нечисти алишта.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
2. Ние имавме чаршии и рој - кошница пазари и ред редени маази полни, преполни со стока.
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Старите бочви - преполни со рујно вино црвено!
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Уште од врата товариш ќебапчиња, бурек и кајмак, за да после тоа натенане шеташ по рафтовите преполни со: смоки, крем банани, бекутан сапун, домаќица, пелистерка, гранд кафе, фруктал, сите македонски ајвари и лутеници, газоза, орбит, гулаш подравка, бронхи, сите аргети, агроплод кикирики, цедевита ...
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Градот е ѓавол, градот е зол градот сурово наденува на кол преполн со завист, нанесува бол загадочен исто ко Гордиев јазол Премногу фарси, премногу маски градот е подготвен сѐ да прими премногу надежи, премногу лаги а градот загаден сите ги голта
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
А јас не ја испуштав од погледот Јана. Следев како ја заобиколува мермерната плоча што ја нагрдуваше позлатен натпис и како си го штити лицето од поткршените багремови гранки што веројатно ќе му бидат единствената сенка на мртвиот поет во летните горештини.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Нели, многу смешно - се трудеше Катерина да се разведри, или само да ми прикаже дека не држи многу до тие сеќавања; и наеднаш, откако се потпре со едната рака на мојата подлактица неочекувано потскокна, се протегна колку што можеше за да дофати некој лист од гранката, но тоа не ѝ појде од рака, и откако се спушти на земјата ми се приближи, ме опфати со двете раце и ме привлече кон себе.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Непомирливата Катерина! Беше како пузата во мангалот на дедо ми, преполна со скриени жарчиња!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но таа вечер, кога го грабна оној мој билмез за рака и го поведе кон кејот, бев бесна и преполна со очај.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не зборуваше со бесот и непријателството што се беа собрале меѓу неговите масивни ѕидишта и кули, ниту во неговите поплочени улици и тврдини преполни со механизми.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
А и воопшто, Македонија е преполна со птичји презимиња. Пауновски, Солоковски, Гулабовски, Штрковски, Чавковски, Мисирковски, Петлевски.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Оваа есенска магла е лицето на смртта густо од едно имитирано лепило густо од еден одвратен шепот што сака да е интимност густо од еден поглед преполн со излигавен мов Таа маска на смртта ги заканува гранките осамотени на кејот.
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Устата пак ми е преполна со младо сирење набабрени јаболка и зрели црешни и пак ми се чини дека на стариот стрвник сепак му недостасува последниот залак.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Татко најпосле се врати во родниот град крај Езерото со два големи куфери преполни со стари и нови книги.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Кон крајот на романот, ќе биде регистриран еден детаљ, којшто можеби немал такви претензии, но ќе ги надвјаса највисоките човекови доблести и тоа во едни времиња и простори преполни со црнила: „Шишман, седнат над еден камен покрај својот братучед Србо, а некаде меѓу езерото и Пелистер, ја извади матарката од појасот и со ножот почнува да гребе по задлабената страна.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Се однесува небаре да е преполна со среќа, уморена од обилен живот, па сака и мене малку да ми оттури, да ми отстапи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Салата во која е изложен тој славен камен, е преполна со луѓе.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)