Сѐ додека не надојдоа сосема блиску прерд него, така за да можат да им бидат видени и нивните остри муцки, и нивните опашки, издолжени зад нив и секоја од нив како прекршена во својата средина од гладот и од мршавоста.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Во подрумот, на скришно место, за не дај боже и за зимница во тегла си чувам - конзервирани сонценца: Првото за украс - на знамиња и слики, вез и масло на платно, прекршено во бранови и над сончогледови полиња.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)