празен (прид.) - соба (имн.)

Најголемата креативност и најголемиот потенцијал го доживуваме кога го црпиме од другиот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Затоа постои страв од празен простор, празна соба, празна душа.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Шеташе тој со нозете, низ скоро празната соба, како да црташе невидливи кругови околу неа..
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Ѕвездите станаа посветли, штурците погласни кога го испратија него и неговите визии: спокојните и сонливи жители на Нојовиот ковчег без страв минуваат крај неговата празна соба, Мануш и Јанкуло му се враќаат покајнички на заборавениот бог Мирон, тој - стои на сред ринг и бесмислено се клешти кон публиката.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Не фолираше во тоа одредено време на месечевото движење и раѓањето на невидливите призраци и страшила во тие летни, запарни ноќи, кога неговото далечно детство со глувчешки скокови го прерипуваше подот на скоро празната соба заградена со жици на нејасен страв, тој недозволен грев роден од сенките и мрзнењето на светлоста.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
II. Мислам, ова топло сонце пробива низ прозорецот во мојата празна соба – сега, токму сега еден зрак заигрува по масата, по испишаните и празни листови хартија што лежат по масата, потоа се одбива до нерасцутената роза во шарената вазничка за цвеќе, а ние оддалечени стотици, илјадници метри од тој зрак, го сеќаваме неговото скокоткање во брчките околу окото.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Таму долу, тој се виде и себеси, гушнат со виолината, во некоја празна соба.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Разликата меѓу машката и женската тајна, според мене, е што машката е како балон, готов да пукне, а женската...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Од сѐ, најмногу ми беше страв брат ми да нè се изменил, да не не е веќе таков каков што беше, да не ми се чини како туѓ. Како ќе живеам со туѓ брат?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Многу такви и слични мисли ме мачеа додека седев во неговата празна соба.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Дали ќе застанам чудесно смирен до прозорецот или ќе истрчам прекутрупа на скалите?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Впрочем на ваков начин размислував само откако ќе си го поставев она неискусно а сепак исполнето до врв со болка прашање: Што ќе правам ако некогаш ја заварам празна собата?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Решив да чекам, а да чекаш во празна соба само со една маса и два стола е страшно здодевно.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Спокојно седеше. Старец од осумдесет години. Седеше во празната соба, во празната куќа, во празната улица, во празниот град, на една напуштена планета.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)