почитуван (прид.) - колега (имн.)

Бездруго, почитуван колега, се прашувате, а и јас би се прашувал на ваше место, зошто категорично застанав на ваша страна, кога сите беа против вашиот прием во Судот...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Не чекајќи, тој продолжи: - Јас морам да ви кажам, почитуван колега, дека вие, всушност, сами си придонесовте за нашата пресуда, да станете наш судија.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
- Ви се восхитувам, почитуван колега - продолжи Чапаев - на вашата потрага по сиџилите кои не можеле да завршат во цариградските архиви.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тешко можеше да најде зборови со кои би го следел другарот Чапаев кој продолжи: - Јас, почитуван колега, ја разбирам вашата потрага по старите отомански записи кои не можеле да стигнат до цариградските централни архиви, поради нивното локално значење.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Ете зошто, почитуван колега, верувам во вас и во вашата потрага по исчезнатите судски записи од отоманското време на овој дел од Балканот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Додека се обидуваше да ги растолкува пресудните зборови, другарот Чапаев продолжи: - Ние сме, денес, почитуван колега, иако ослободени од злото на фашизмот, од сите страни опкружени со непријатели.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Сенешто, сенешто, мој почитуван колега.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Другарот Чапаев продолжи: - Ја минавме, почитуван колега, првата бариера, со вашиот пример, можеби најзначајната, без која не се може потаму.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Господин Гологанов никогаш повеќе не се осмели да го посети својот драг и почитуван колега.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
" По една продолжена пауза, господинот Гологанов значајно се накашла, ја погледна жена си како од неа да бара одобрување и рече, обраќајќи му се на господинот Гроздановски: "Ако не се лажам, ова куче повеќе е твое, драг и почитуван колега!
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Изгледа сѐ уште те немам прочитано до крај, почитуван колега, му се обраќам во мислите на мојот потчинет без да го погледнам.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)