посебен (прид.) - тембр (имн.)

На пример гледачот никогаш нема читајќи да ја сфати авторската карактеристика на Љуба (“со посебна осанка, со посебен тембр во гласот”), или тоа, дека слугите го нарекуваат Ревшин “влакнеста глиста”, или забелешките за “махиналната рака на министерот”.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)