Тогаш сѐ изгледаше истовремено и анестетично и врело.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Се сеќава на поранешниот стан со глетка кон мостот, како на полноќ ветерот стануваше попарено син.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Тој момент го памти како еден од среќните.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)