Значи делењето е вештачко и од борбата со него најнапред ќе треба да се зафати нашата нова работа во понатамошниот развиток на нашето национално самосознавање.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тоа значи да се прифати Турција, да се превладее албанскиот проблем и проблемот на целиот тој регион и да се оствари интеграција со исламот, при што би се покажале силите на толеранцијата, понатамошниот развиток и интеграцијата.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
108. Дека и оваа мисла на Мисирков е точна покажува целиот понатамошен развиток и посебно нашата денешна слобода врз точно истите основни принципи, но дека тоа се согледувало и во тоа време, најдобро сведочи пак загрижениот за бугарштината во Македонија Е.Спространов, кој, меѓутоа, не можел да се ослободи и од македонското во себе.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)