полн (прид.) - усна (имн.)

Набргу ја напуштивме галамата. Јас и Полните усни.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Момчето со полни усни и остар син поглед нападно ми поставуваше прашања од типот која сум, од каде сум и што правам во Охрид.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
- Господе! - Над нејзината глава забележа две исти насмевки со две подбрадни дупчиња и две исти брчки меѓу очите. Две полни усни од кои извираше кураж.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Ќе пукаш ли?“ праша: гласот веќе не му беше ни мек ни длабок. „Можеш ли да убиеш?“ Таа стоеше безгласна.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Беше блед и не можеше да ги развлече полните усни во насмевка.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Продолжи да ме гледа развлекувајќи ги полните усни под кои се гледаа јадри заби.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Бабицата ги отвори полните усни и покажа голем златен заб под темниот полумесец на мустаќите. Личеше на Козак од филм.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
„Нашиот Пурим” Алегра ја нарекуваше нивната свадба што ја очекуваше со нежната женска душа, но и со сѐ порастрепереното тело со кое таа сѐ повеќе копнееше по него со една чиста и исполнета љубов што извираше длабоко од неа.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Таа му се доближуваше со насмевка, му го вадеше метрото префрлено преку шија, го фрлаше врз машината за шиење со движење како да го соблекува и ги подаваше усните кон неговите, а тој збунето погледнуваше зад малиот излог на дуќанот и откако ќе се увереше дека нема никој, ја гушкаше и ѝ ги возвраќаше бакнежите со своите полни усни.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)