Меѓутоа, диференцијацијата што се забележувала меѓу членовите во Женева дошла до полн израз по нивното враќање во Турција.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Се чувствуваше зависен од неа, од нејзиното молчаливо присуство кога беше со неа, било дома, било на неколкуте типични места во градот, од нејзиниот цврст чекор кога го држеше под рака при прошетките по паркот, од нејзиното тело што доаѓаше до полн израз кога се свиваше со невиден занес додека неуморно водеа љубов во издолжените софиски попладниња.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)