Уште во периодот на Француската револуција од 1789 година атеизмот излезе од интелектуалните и филозофските кругови и навлезе длабоко во политичка сфера за на крајот да доживее невидена инструментализација.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Од друга страна, Хабермас јавната сфера не ја гледа агонистички како простор за конкуренција/натпревар меѓу политичката елита; Хабермас има подемократско гледање на јавноста како сфера каде што оние врз кои влијае државната политика може да придонесат за нејзино формулирање, преку „слободен и неограничен дијалог меѓу разумни поединци“.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Како што нагласува Хабермас: „Две тенденции дијалектички поврзани една со друга го означија распадот на јавната сфера.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Со нејзината теорија за „растот на социјалното“ и намалувањето на јавниот простор во модерноста, претставена во „Човечката состојба“, Арент застапува нагласено антимодернистички став: модерноста доведува до губење на јавниот простор преку остра поделба на современите општества на тесно политичка сфера од една страна, и економскиот пазар и семејството од друга.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
113 За Муф, антагонизмот им е инхерентен на човечките односи и е во средиштето на политичката сфера.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Не само што секој консензус постои како „привремен резултат на провизорна хегемонија, како стабилизирање на моќта... и секогаш подразбира некаков облик на исклученост“ 110, но, исто така, проектот на пристигнувањето до консензус без исклученост имплицира „искоренување на политичкото“111 и „истиснување на политиката од страна на моралноста и законот“112: „Кога општеството не поседува динамичен демократски живот со вистинска конфронтација меѓу разновидните демократски политички идентитети, теренот е подготвен за други форми на идентификација да го заземат нивното место, идентификација од етничка, религиозна или националистичка природа, којашто води до појава на антагонизми кои не можат да бидат управувани од страна на демократскиот процес.“
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Додека навлегуваше во сè повеќе сфери на општеството, таа едновремено ја загуби политичката функција, имено: функцијата на подложување на нештата кои таа ги направи јавни на контролата на критичката јавност“.97 97 Jürgen Habermas, The Structural Transformation of the Public 87 Резултатот е фузионирање на економските и политичките сфери, манипулативните културни индустрии и администрираното општество.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Тоа што толеранцијата обично ја поставуваме во подрачјето на моралот сѐ уште не значи дека е исклучена од правно политичката сфера.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
На моралната и на правната сфера можеме да гледаме како на два система, меѓу коишто е можен премин во двете насоки.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Вредностите што имаат поддршка од мнозинството, можат да добијат моќ на закон.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)