Некогашниот здрав пат беше покриен од езерото, а новиот, сечен вдолж од багери, оди по мевот на сувиот рид, сув, само по некоја дива круша.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
XVI. Негде во средината од таа бела удолница, по која се спушташе, наближувајќи кон него, неговото јарче, неговиот уловен лов и неговото задоволство, стоеја два грма, покриени од снегот и станати две тумбарки.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Сакам ороспиите да бидат што подалеку од театарот затоа што тие, со своите впечатливи бои, со нагонот за брзо ширење и со цветањето во секое време, можат да го заведат истиот, па потоа, нешто слично како Жан во пиесата на Стриндберг, да остане засекогаш покриен од гнилежот на нивните најситни потреби...
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)