Минливоста, но во поинаква смисла, не разниша и ние – од луѓе во најубави години, сега веќе пловиме низ шестата деценија.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Дури и кучешкото лаење беше замотано во цврста обвивка на поинаква смисла.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Токму така го чувствуваше и сето друго, што не го читаше.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Сега, по многу години, овие настани за Татко имаа сосем поинаква смисла од времето кога Мајка ги собираше.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)