Во оваа програма ќе бидат вклучени разни изворни материјали, подготвителни цртежи, меморабилии, и други материјали што го одредуваат делото во формален и културен контекст.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Дури и ретроспективната изложба организирана од Музејот за модерна уметност 1989- та година концепциски го подржа ваквиот став.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Гледано од ваков аспект, откако 150 Margina #11-12 [1994] | okno.mk ги завршил сериите слики за познатите личности и несреќите во раните шеесети, Ворхол станал жртва на сопствениот успех.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Таму се запознал со учењето на Григорие Палма, Никола Кавасилас, Никифор Калист, калабриецот Варлаам.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Како и други Словени кои своето образование имале можност да го добијат во Византија, се школувал во Солун, каде што се собирале познати личности.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Меѓутоа Сухов незабележливо ве следи, што би се рекло по стапките, и го демне моментот кога е можно да бидете изненадени.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
На пример, вие сте застанале крај гробот на некоја исчезната позната личност, за која некогаш нешто сте читале, но токму што - тишина; вие стоите, слушате како над главата ви воздивнуваат темните крошни, како вознемирено гака јато врани и едновремено се потсеќате - тоа и е моментот за изненадување.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Имено, тој собира реткости кои им припаѓале на познати личности.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Дури, во една пригода, нејзиниот татко изјави за „Премиер”: „Нема да дозволам мојата ќерка да ја опкружуваат фоторепортери и новинари, а да биде далеку од својот дом.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Првата, за да го заврши школувањето, а втората за да ги одбегне сите оние фрустрации што ги доживуваат познатите личности.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Касетофоните навистина создадоа можност за сите видови интервјуа со познатите личности, а бидејќи долго време не бев поврзан со филмот, почнав да размислувам за тоа дека би било убаво да издадам списание во кое не би имало ништо друго освен интервјуа направени на касетофон.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
На тој начин Хјум ќе наслика портрети на некои познати личности (често оние што се исконструирани да бидат популарни, но некако не се, како што е актерката Петси Кенсит, на пример) коишто испаѓаат како некакви увеличани полиња од нивните лица или делови од телото, или пак површини од некои нивни „атрибути“.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Можностите за репрезентација се исто толку неограничени како и можностите за мимикрија и на сликата секогаш можеме да го видиме она што сакаме, како во роршаховите флеки.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Поп уметниците работеа ликови што секој можеше да ги препознае - стрипови, градинарски столови, машки панталони, познати личности, туш кабини, фрижидери, шишиња Кока-Кола - сите оние феноменални модерни работи кои апстрактните експресионисти толку упорно одбегнуваа да ги забележат.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)