Кита сложи на земјата неколку динари, пазени со години, завиткани во фишек - во стара, пожолтена хартија и тивко промрмори гледајќи надолу: - Од каде одите, пак да си се вратите...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Нерешително стоевме пред вратата на една од адвокатските канцеларии, во која никој никогаш не влегуваше, и под чија наполу избришана фирма „Адвокат“ стоеше мала пожолтена хартија со дополнување: „Поморска шпедиција - застапник“.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)