планински (прид.) - врв (имн.)

По неколку години... Надојде силна вода вода од планинските врвови на Осогово, носеше се пред себе.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Чекавме да живне реката со своите бујни води, од стопените снегови на планинските врвови и падини, да разлистат врбјаците на бреговите на реката, да ги водиме козите на пасење.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Високиот стрм пат по кој се оди кон Салцбург, се искачува на планинските врвови и како некој лента виси некаде во атмосферата.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
По заснежените планински врвови пасат оловни магли.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Со еден раскрил два планински врва спојува големата птица.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Белината, која наѕираше овде-онде по планинските врвови не беше уште разлеана по нивите и густежите, долу во рамнината...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Чуката, тој забест планински врв, страсно го мамеше.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Сигурно негде по високите планински врвови, кои уште од есента беа забелени, ноќва напаѓал нов снег, па неговата студена миризба се шири по планината, им се заканува на сѐ уште црните ридови, кории, долини.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Одовде може да го видиш само едното езеро, бидејќи меѓу нив е исправен голем планински врв.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Одење по земскиот пат. Простор, растегнат високо над снежните планински врвови, под небото покриено со тешки снежни облаци.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Во неговиот град никогаш не врнеше снег, како дете тој само го гледаше оддалеку на високите планински врвови околу Тарс, но вистински го запозна дури кога се најде овде.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Не, Симон Наконтик секако згрешил: на далечните планински врвови, подолу, снегот уште блескал а грчот на ветрот не ветувал скоро цутење.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Дури и месечината да удреше во планински врв и да се распрснеше како фрлена диња на камен, не ќе се исплашев повеќе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но таква светлост народецот на вилаетов не познавал и не мислел или не се надевал дека ќе дојде еднаш, дека ќе шурне незапирливо од море или ќе се спушти од планински врв да ги облагороди со утеха и тревите и луѓето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Најпрвин видов некакви пузиња, згрчени и со големи глави (тоа уште сонот ме измамуваше) и кога погледнав кај што гледаа сите, а гледаа кон последната кола, се зграпчив за грло од страв.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Некои се наведнале и на стврднатата петица под дупнатиот опинок нашле стара рана.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сонцето нагло паднало зад планински врв.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Навистина, само самовилска светлост можела да ги изгони сенките на сомневањата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- На нив, викал со див глас. - На нозе, браќа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
До својата полнолетност, речиси, ги искачи сите поголеми планински врвови во Македонија.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ќе танцуваат по рамните автопати. ќе талкаат по рамните и напукнати калдрами. ќе пелтечат по стрмните долови и грчевито ќе туркаат по планинските врвови.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
На зајдисонце започнуваше руменилото да избива од него, како подземни вулкани, да се шири и да ја бојадисува пурпурно целата вода; птиците ги зафаќа немир, кричат и во јата трчаат по сонцето кое им бега зад планинските врвови; потпалено езерото, блескоти и фрла алови отсјаји в очи.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Познати гоблени: остри, разнобојни планински врвови, бели лебеди, црвени црковни покриви.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Далеку погоре, дури во синото небо, како џин се издига висок планински врв.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
А сношти штом ја издаде наредбата да одам кон главниот влез, почна да се качува по ѕидот на нашикот уред како да освојува највисок планински врв.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Планинските врвови во морето и над него средоземниот обрач од бездни и азури не го изоструваат духот за злосторство но ниту за лојалност.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Далеку на планинските врвови наврна снег. Ни беше се постудено.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Доаѓа некаде од далеку, осакатена, кркорлива, некако скршена од планинските врвови и долови, од ветриштата и виулидите; во неа има нешто кобно, зашто, откако замолкнува звучникот, во бараките и коњушниците почнуваат намнисувања, плачења редења: Твојте лисје, горо сестро, Пак ќе ти се вратат... допира гласот на падавичарите и веднаш носи со себе тага и болка за загубеното.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Иако создадено според според замислата и трудот на човекот, Мавровското Езеро е уште еден планински бисер, во него како во огледало се рефлектираат зелените падини и планински врвови.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Истовремено, нашите единици посебно треба да го зголемат отпорот на линијата Грамос - Скирца - Ќафа - Суфљакас - Скала - Чрно - Краставец со цел противникот да се задржи, поправо да се спречи колку е можно подолго време да ги заземе овие планински врвови.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Него го погоди сарказмот во тонот на партискиот водач, а уште пред тоа, неговата сигурност во висината на планинските врвови му се стори смешна и лекомислена.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Тргнувај!!! - сега прудолу, брзо, што побрзо, пред да набелеат планинските врвови, пред да се изгуби црвенилото над Сињачка планина под којa Костурското Езеро белузнаво се одлепува од распосланата црнина.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Само во нашите уши ќе одсвонуваат вчерашните и завчераните и претвчерашните рафали, грмежот на бомбите и тресокот на пукањето што доаѓа од сите ридишта и планински врвови...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тоа утро дедо Стефан и јас ги истеравме овците нагоре кон манастирот токму кога сонцето блештаво чакна со својата златна светлина по планинските врвови над нас.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)