пијан (прид.) - човек (имн.)

Неколку млади луѓе го шутираа расфрланото ѓубре. Еден пијан човек се превртуваше на плочникот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Куќата е една од најстарите во селото; направена од петаври: од штички и плитар, од лескови прачки исплетени од дирек до дирек како што се плете кош и облепени со кал измешана со плева, слама и козина за поцврста да биде; на многу места калта и испадната од ѕидот и зјапаат дупки низ кои ветерот се провира и свири; во тие дупки птиците се пикаат и прават седела клувкајќи го и користејќи го истиот материјал со кој е облепена куќата; чардакот од куќата виси над патот како дрвено корито спуштено од небото; куќата е затетеравена на едната страна како пијан човек и, изгледа секој миг ќе падне.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Како пијан човек, со матен поглед, со слаби нозе, со тресливи раце.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ни гордо ни покајнички, со малку несигурен чекор на врел или пијан човек.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Една старица седеше на прагот на една куќарка, и пееше песна за несреќна љубов.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Може да рекол нешто, вели, но што можел пијан човек?!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)