Да се потсетиме на очајниот шепот на стариот Микеланџело кој по “толку направени кукли” зборува: “Чуму сето тоа... кога завршуваме исто како оној што сакаше да го преплови okno.mk 229 океанот, а заглиби во мочуриште?!
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Агрегатните состојби минуваат една во друга - прамочуриштето станува последна, впрочем и мошне сомнителна, метафора.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)