Старецот нечујно тргна по него и, одбирајќи момент, се фрли врз него.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Татко ѝ приоѓаше со отворени очи, во кои имаше матна неподвижност и мртвило.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Момчето беше моментно зашеметено, или попрво парализирано од страв; лежеше на тревата под мртовецот; неговите отворени очи на кутре гледаа во старецот, но свеста на момчето се беше собрала и повлекла во една точка.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Здогледувајќи го, Наташа се замрзна; низ сите жили ѝ минаа студени иглички.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
- Многу ми е жал... појаснуваше со треперлив поглед, и широко отворена уста на која играше полунасмевка, некако скриена а полна со љубов и широко отворени очи во кои стравот беше се завил до дно, а сепак од нив излегуваше љубов, па рече: - Јас ќе се вратам, чекај ме!
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Постелата му мириса на излачениот страв.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
И пак: Додека луѓето во страв и ужас се криеја, по келарите од куќите и најдлабоките засолништа, од милијардите ледни погледи на сивокрилните Сили што го затемнија небото, оние малкумина меѓу нив што не најдоа засолништа и се затекоа тука, гледаа во чудото што се случуваше пред нивните широко отворени очи, зашто силна светлина бликна од Светијата над светиите и пред неа се отвори тешкиот превез од прашина што надоаѓаше од пустината, а потоа се раствори и сенката на крилестите Сили што светлината ги претвораше во пламен и пепел штом ќе ги допреше, додека нивните трипати свиени шофари паѓаа во снопот, се палеа од неговата огнена сила и се спепелуваа како и крилјата на сивокрилите летачи што ќе ѝ се најдеа на патот на чистата светлина, додека спржените ангели со ледни очи крескаа во ужас и паѓаа одгоре и допламнуваа, превртувајќи се низ воздухот како огромни пеколни факли, а светлината што бликаше од скутовите на Храмот отвораше пат, угоре, кон чистото небо, та тогаш оние од Израилот што го видоа тоа чудо на светлиот пат што ја спои утробата на Храмот со разгрнатата порта на Небото, посведочија уште едно чудо во кое, полека лебдејќи, по патот на светлината почна да се искачува арката на Заветот со Законот во неа и фати да се оддалечува и се упати кон портите Небесни и кога овие ја примија се затвори капијата на Сводот, превез од темни облаци го препокри затвореното небо, а зракот од срцето на Храмот полека почна да слабее сѐ додека наполно не згасна, та во Светињата над светитите ја немаше веќе самата Светиња во која престојуваше Зборот Божји, а за земјата немаше веќе Законот Негов, само студениот ветер на темните Сили... Доктор Корец ги отвора очите.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
„Гревота е“, си помисли веднаш по тоа и пред погледот му се јави неговата мала сестричка, но таа беше жива, со отворени очи, и таа му се смешкаше, како да му вели: бате, бате.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Се мачам да ја чујам пораката на големите камени блокови на Мијачијата, се мачам да сфатам како свеста се пресоздавала во материја, но материја - која тихува!
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Само Египет умееше да остане со отворени очи и во смртта.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
Во престрашените, широко отворени очи, како да навлегуваше и некакво друго чувство.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Кучињата чекаа пред вратата. Им фрли по едно парче, внимавајќи да не се степаат, тие ги голтнаа лакомо, речиси без задржување в уста и со широко отворени очи пак се испречија пред Бојана.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Во нејзините широко отворени очи се читаше сиот страв, преживеан минатата ноќ.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Бојан лежеше со отворени очи, долго лежеше така и се чувствуваше како повратник кој долго време бил во некој далечен, туѓ предел, па сега, враќајќи се во својот сакан, познат крај го доживува како ново откритие и влегува во него со извесна претпазливост.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Лежеше со отворени очи, следејќи ги одблесоците на огнот по исчадените ѕидови на колибата.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Првата виделинка што навлезе во колибата низ замагленото прозорче го најде Бојана со отворени очи.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Небаре живеејќи го својот век со отворени очи, како ништо да не сфатил од него.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Потоа лежеше на креветот со широко отворени очи и со глава полна со вознемирувачки мисли.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Тој, со широко отворени очи, вџасено гледаше во крвавата глетка.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
А куклата не можеше да спие, зашто секогаш имаше огворени очи, па го долепи своето устиче до увото на Снежана и почна тивко, шегнешкум да ѝ раскажува за чудното, полноќно патување.
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
И кога најпосле ќе прошетате со бавни чекори, подзастанувајќи пред секоја убавина за да можете да речете дека ја имате не само забележано и убаво разгледано туку го имате почувствувано и ефектот од сите тие откритија, дури тогаш ќе сфатите на кои убавини мислам.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Кога велам дребулии со подеднаква сериозност мислам и на мечтаењата при отворени очи како и на другине што ви протрчале само низ градините на сонот.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Жените го гледаат ова чудовишно собитие без збор, без гест; само ширум отворени очи во чии зеници се одразува феноменот на Фјодора како неверојатно Бабилонско божество.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
„Немам поим“, возврати невино со широко отворени очи. „Зарем тие се налутени?“
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Борини, која го сретнала Фаерабенд додека студирала медицина на Беркли една деценија порано и која се омажила со него шест години подоцна, се вклучува во разговорот спорадично - на пример, откако го запрашав него зошто смета дека некои научници му се толку многу налутени. okno.mk | Margina #4-5 [1994] 97
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Но, материјалот на сукњата е ретко ткаен и нешто се подназира помеѓу неговите нозе.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Загледано пред себе со ширум отворени очи, потрча кон нас и одново падна в стапица.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Потоа погледна кон Пенча, строго и со отворени очи, а од тоа белата кожа на високото чело ѝ се собра во ситни брчки.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Најпосле се исправив гледајќи со ширум отворени очи во тркалестата арена покриена со дебел слој струготини.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Еразмо слушаше со отворени очи, сето ова му беше многу далечно.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Важно беше само тоа дека сега мудрецот говореше од размо, од неговите длабочини, и веднаш почна своите мудри совети да им ги дели на обичните луѓе кои пак го слушаа со широко отворени очи и уши, како да сакаа наеднаш да го проголтаат сето од него чуено...
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Молк. Што ли зборува ова чудо од човек, си мислеше, кога му ги виде оџагорени, широко отворени очите, во кои јасно се огледуваше дел од небото.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Како што пука едрото напнато од белина, така пред нејзините ширум отворени очи се развејува пената на денот, толку лесно се топи чадот од ефикасни формули за брзо заборавање...
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Отсечената глава, со ширум отворените очи, ќе се вплетка во капиновата грмушка. - таму, попрскана од црвениот сок на плодот, но сочувана, ја пронаоѓа Мајката, ја спојува со трупот, и како што Морија го воскресна Лидиецот прекрасниот брат Тајлос, така и таа ќе го исцели сина си, ставајќи му под ноздрите срцевидна трева.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
На грб, со отворени очи кон таванот кој сѐ уште поигрува во приливот на спарувањето, Ана, со топло поточе сперма меѓу нозете, му се насмевнува на својот драг, задишан фудбалер: „кога би ми бил брат... “.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
- Но, зошто се убиле? - Ана вели дека сестра ѝ сонувала со отворени очи.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Навистина, си изгледам буденброковски во сивото, сомотско куќно палто на татко ми, готов да го отпочнам разоткривањето на возбудливите моменти од семејната хроника, поткрепени со пожолтените фотографии, преполнети полици на библиотеката, заладеното вино во посребрените чаши: Убиството на прадедото Хаџи-Васков, прикажано во вечерашнава верзија со посебен нагласок на величествениот предсмртен гест кон атентаторот, - „Нека ти е простум, синко, ни самиот не знаеш што правиш“, ја тера Ева III, да ме стисне за рацете, а штом минувам на единствената љубовна приказна за Ѓорѓи, непокорниот син на Прокопија и српската учителка, мојата ноќна посетителка, сѐ уште цврсто држејќи ме за рацете, клекнува пред фотелјата и оддолу, ги впива секој збор во ширум отворените очи.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Кога дојденецот ја погледна сликата, се стаписа и остана така почуден и неподвижен со широко отворени очи.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Претпоставувам оти уште страда со отворени очи, без сон или блада на јазик што го мрази и од кој долго боледува.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Нѐ занесуваше со своите сказни и приказни Моне Хенџов-Даров и ние слушавме со отворени очи, и ние гледавме како што тој ни кажуваше, и ние шепотевме како што тој сонуваше. Шепотевме, шепотевме, но не му верувавме.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Тие богобојажливо и со отворени очи гледале во сјајниот гулаб и молитви кажувале тивко и шепотно, не баре со свои очи го гледале, Светиот Дух.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
- И сепак не те разбрав. Ако предлагаш цела ноќ да дреждиме со отворени очи, тогаш кажи.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Сакам да кажам дека лисецот најлесно ги лови заспаните животинки. - Сакаше, кажа, рекол Метуш Батковец.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Унијата, творба на бојазливост творба чија визија е мир во светот кога човештвото погледне со отворени очи, ќе ги слушне желбите и ќе ги види, квалитетот и капацитетот што извира од хуманото човечко битие, зборови без резултати, тоа се празни фрази...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Го гледаа со чудно блиски отворени очи. Наеднаш тие просто му се радуваа.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Келнер, донеси три кафиња, нашата другарка како да заспива со отворени очи.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Новото господово лето го дочекаа со еден од нивните долги, бездивни бакнежи со отворени очи, во кои се преточуваа зелената оаза и синото море.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Широко отворените очи на Рада го впиваа секој детал на малото човече.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Зеленото ѝ го отсликуваше отворениот простор по кој толку долго сонуваше со отворени очи.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Сите веќе четири години со отворени очи ја сонуваа.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
- Господе! - изговори со шепот. - Јас повторно сонувам, но овој пат со отворени очи.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Се запирало времето, се спуштале ѕвезди, се испраќал залезот и со отворени очи се дочекувала зората.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Посака таа магија да не ја избрише јавето и отворените очи.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
- Арсо сомничаво ги тркала црнките во отворените очи.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Сè уште му се отворени очите, а во рацете, наместо бројаници, ги брои издлабените букви од нејзиното име на каменот.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Неканетиот со ширум отворени очи го проследи неговото движење и му ја зеде од раце испразнетата чаша.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
И татко така, со отворени очи ја испушти душата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- А бре, види дали ми се отворени очиве, му велам. - Отворени ти се, ми вели, што зборуваш!״.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И низ отворените очи и клунови ја доиспуштаат крвта и душата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
На вториот спрат од зградата којашто на Александар многу му се допаѓаше и понекогаш дури и со отворени очи сонуваше дека живее во неа како господин без обврски (еднаш му се кажа сон во кој што седи на белата мермерна ограда со гардистката, се држат за раце, неа до рамења и пораснала долга руса коса, наместо во зелена маскирна маица и црни вреќести панталони со џепови облечена е во бело кратко фустанче, и двајцата се смеат... се разбуди кога виде дека нежните црни чорапи од нејзините бутови, преку колената полека се спуштаат во извалканите војнички чизми) - беше сместена градската радио станица.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Кога, по предвиден број часови, ќе завршевме со работата и вечерата, се повлекувавме во странични отвори на тунелот и спиевме во слама, покриена со ќебиња.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Се викаше Шарлаган- кан и страдаше од чудна болест: заспиваше на нозе и со отворени очи.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Како што видовме, истражувањата што можат да се наречат научни сѐ уште се вршат за целите на војната, но тие во суштина се еден вид сонување со отворени очи, а нивниот неуспех да дадат резултати е неважен.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Оваа шема, одвај има потреба да се каже, е обичен сон со отворени очи, и е невозможно да биде остварен.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
„Што остана од твоите очи?” ме праша.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Лилица изгледаше прибрано; тоа беше жена на возраст помлада од педесет години, со нагласена, дури невкусна диспропорција меѓу половината, силно стегната со свилен колан во розова боја, и широките колкови; жена со издолжено лице и мала уста, со костенливи, широко отворени очи од кои ѕиркаше прашален поглед и молба со неодложна потреба за објаснување на она што се случува во мигот.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
„Тој куршум беше вперен во срцето на нашите чувства, а се распрсна срцето на твојот брат моја Сања,“ ѝ пишуваше Авни на девојката која остана во неговите сеќавања со широко отворени очи во триаголникот што со необично прави линии го формираше шамијата завиена околу нејзината глава.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Круме беше вжарен, со широко отворени очи.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Така ми велеше и ме прашуваше загледана во мене со широко отворени очи (така ми се чинеше во ноќта во која ништо не можев да видам, во која никој не можеше да ме види) поткрената на прстите за да може полесно да ми се вџари во очите (сигурно ѝ се чинеше дека така ќе го направи тоа), да го открие одговорот пред да изустам, пред да ѝ кажам кој сум.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Ме гледаше во широко отворените очи со белки избраздени од стрнки на несоница.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Потоа ја спушти главата на моето рамо плачејќи со солзи кои по снагата ми продолжуваа во конци со морничав скокот.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Колку побрзо ќе ѝ погледнете на реалноста со широко отворени очи, толку подобро.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Ја гледаше со широко отворени очи. Молчеше.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Деница го гледаше со широко отворени очи.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Помогни ми за да си помогнеш,“ рече гледајќи ме со широко отворени очи.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
И долго потоа се смеев како луд во ноќта која упорно ми го крадеше сонот наведувајќи ме да гледам во нејзината темнина со широко отворени очи.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
6. ОД ПУСТИОТ СТРАВ ЗАЈАКОТ СО ОТВОРЕНИ ОЧИ СПИЕ - тоа денес би му прилегало и на човекот.
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Се сеќавам на првата ноќ и на моите отворени очи кон благата летна светлина зад прозорците и на мирот во кој беше обвиткана оваа куќа во Долнец.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Марија лежеше со широко отворени очи.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Со широко отворени очи, полни со солзи, со измешано чувство на радост и тага, Марија гледаше во сликите...
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Кога го симнаа здрвеното тело на дедото Костадин од вагонот со сиот свет во отворените очи, Пелагија се обидуваше да му ги спушти клепките, да му го истисне светот, за да не го закопаат со многу тежина.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Пелагија клечеше крај неговата глава, го оплакуваше во себе, без глас и без солзи, оплакување што повеќе беше монолог отколку дијалог, всушност не кревајќи ја главата, чувствувајќи со снагата и слушајќи со ушите што се случува во одајата, кој доаѓа и кој заминува, таа му вели на старецот и се надева дека немите зборови што ги пушта во отворените очи во кои сега светот е сведен на таванот, дека незнајно како тие стигнуваат и до оној дел на старецот што уште не е заминат, а и до неговата дебела половина, до бабата Петра, која во мигот го слуша ритмичното вртење на тркалата од возот Ти дедо Костадине ја сврши најдобрата работа така да знаеш ги откорна бегалците од овој батак и ги упати назад во коренот во здивот на дедовците не е важно што ти и јас остануваме тука така ни е пишано зар не така ни било чкртнато да останеме во проклетава рамница за да бидеме дира на нашето талкање оти колку сакаш кажувај му некому дека си бил таму и таму си проживеал тоа и тоа ако не оставиш потврда за тоа како што направи сега ти кога ги напади сите во брегчињата и ритчињата на Македонија а ти остана тука каде што не сакаше да останеш за што јас живата и осрамотената ти сум бескрајно благодарна што ќе бидеме заедно ти во меката кална утроба на земјата јас земјосана калосана врз земјата со тоа што знам дека ти уште сега јуриш да го стигниш возот за да бидиш заедно со твојата благородна баба Петра и внучињата додека твоите коски ќе бидат тука додека еден ден не заминат со мене и не тагувај нема в земји да те положам додека не најдам такво место какво што бараше ти биди спокоен смири си ја душата пушти ја да ѝ биде поткрепа и надеж на баба Петра а ти како што гледаш не си сам не оти јас ти седам над глава туку ако смогнеш сили да ја свртиш главата ќе видиш дека одајката ваша никогаш не била пополна со луѓе отколку сега оти тука се сите што те сакаа ама и оние што те колнеа кога се затвори во вагонот Папокот Корнулов за кои не се знае уште колку ќе останат тука оти се шушка како некои вагони на товарниот колосек се полнат со секакви шејови тука е и Друже Србине кој се радува што не си замина со другите мисли дека барем овие што не се заминати ќе останат со тебе и да знаеш мислам дека е во право зашто еве јас ќе бидам тука Танаско децава школнициве цела година ќе се ловат по широкиве и празни улици! сака да го продолжува својот монолог ама одајчето е полно со тела и врева и таа не си ги слуша мислените зборови, мислата ѝ ја запираат, ѝ ја раскинуваат.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Бабата Петра се пули во неа со широко отворени очи, Чана знае што прашува нејзиниот поглед, ама таа нема што да ѝ каже.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Господи, зар спијам со отворени очи?
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Карло ме слуша со жар еднаков на тој со кој до пред малце раскажуваше: маѓепсано, страсно, со ширум отворени очи на шеесетгодишно дете.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Нејзиното бледило и нејзините ширум отворени очи го трогнаа; се насмевна и помоли да не биде погрешно разбран.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Одлучив да одам со отворени очи.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Том, Григзби и останатите ја голтаа плунката и се пробиваа напред со редот -- се движеа напред, подготвени, со ширум отворени очи.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
А јас ќе лежев тука, со широко отворените очи и ќе треперев, а Мама во другата соба.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Од рацете на татко му една играчка отскокна кон таванот, зафатена од вителот што самата го направи, таму застана, а тој и брат му ја гледаа со ширум отворени очи како трепери, шумоли, пишти, слушаа како ги кажува нивните имиња. Рајт.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Збрканост. Тласок. „Господи, па тој се уби!“ извикувам, и ги отворам очите и таму долу капетанот е потпрен на ракетата, со черепот расцелен од куршум, со отворени очи, со јазикот спружен помеѓу белите заби.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Концентрираниот видокруг пред нашето ширум отворено око можеби нуди можност за едно ново осознавање.
„Младиот мајстор на играта“
од Александар Прокопиев
(1983)
Илчо со широко отворени очи погледна кон баба си.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Имаше големи, секогаш исплашени и широко отворени очи, а усните секој миг му трепереа од липање.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Слушавме со отворени очи и усти.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Широко отворените очи гледаат папсани од битисување и горчина.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
А дека црвецот на великогрцизмот сите нас се уште не јаде, ние сме виновни што не умееме да го гледаме светот со отворени очи и сакаме да бидеме секогаш затворени во венците на славата што ја влечеме од старите Грци...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
И тие во програтките и во пазувите на мајките ја споделувааг судбината на понижени испадени и со широко отворени очи гледаат како исплашени пилиња.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Ние го задевавме, го поттурнувавме, му се смеевме, а тој, навален на ѕидот плачливо викаше: - Мамооо!
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
„А помеѓу растурените коски и засекогаш широко отворените очи на тие несреќници на ридот се наоѓаа и рацете, и немирните души и на моите најмили, оти смртта и не разгледува многу внимателно кој е кој и чија мајка плаче по своето чедо.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Токму време кога не смее да се минува со отворени очи низ несреќите.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Си велам: толку несреќа на едно место а тие моите дечиња се затрчаа да ја голтаат со отворени очи.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
А моите малечки деца се искрадоа од дома и ете отидоа за да можат со отворени очи да гледаат во тие грозотии. Нели е страшно тоа!
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Иронијата им е незлобна, мека; тие, со ширум отворени очи, гледаат надвор кон играта, како кон убаво сениште.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Треба да научиме да им се радуваме на изненадувањата, да ги подадеме рацете за нови прегратки и со широко отворени очи да ги прифатиме работите што доаѓаат.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Широко отворени очи, топол јужен ветер, парче сино небо, доволно за среќа, едноставно, вистински, искрено.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
И покрај толку преживеани лични трагедии, драми, несреќи, разочарувања имаме право на радост во животот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Го сакам мирисот на твоето постоење, сакам кога разиграно ќе поминам со прстите низ твојата коса, ги сакам твоите прегратки, го сакам погледот од твоите топли, широко отворени очи.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Гледајќи го својот лик во нив се чувствувам живо и знам дека во нив се раѓа цел еден свет.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
А за тоа е потребна или храброст или широко отворени очи пред суровоста на реалноста.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Знаеш, понекогаш навистина е непријатно.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Сѐ мирисаше на колачи. Ѓорѓија седеше со отворени очи и не мрдаше.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Со отворените очи и уста само сакав да му кажам да ми помогне, дека не можам да земам воздух, ама и него го снема и пред мене остана само синото небо.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
ЈАКОВ: Со отворени очи, обично се гледа.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
- Захрчи, се засркна, воздивна, тивко нешто промрморе и во широко отворените очи се замати небото.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Гледа во бистрата вода, а во неа широко отворени очи, слични на очи на исплашена срна, лице огрдено од лузна, збрчкано чело, стегнати усни и вилици, прекршени веѓи...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Мита со широко отворени очи, сврте лице кон Циљка, подигна рака и, давајќи знак да прекине, ја праша: - А да те опитам, Циљке...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Во широко отворените очи - вгнездени желби.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Хрчи и со отворени очи и не знаеш дали спие или за инает хрчи... почекај малку, па ќе видиш што ќе направи.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
И потоа тие ликови ќе се доближеа, најблиску што можеше да биде до мене, без да испуштат глас, но со силно отворени очи, се губеа засекогаш.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Мршата лежеше со лцето свртено кон него, со ширум отворени очи од кои зрачеше стаклест вкочанет поглед.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Се потсети на старецот Костадин, на неговото исушено тело и на отворените очи во кои беше напикан сиот свет. Дали ме има и мене во нив?
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Летото се погоди жешко, секој што ќе кренеше глава со отворени очи кон небото мигум стануваше слеп од силното и блескотно сонце, дождови ретко паѓаа, а и ако паднеа испаруваа пред да се допрат до жешката и сува земја.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Пела и во сонот се појавуваше како сонце, бело бело и топло а потоа таа викаше бате Дончо јас и ти сме брат и сестра нели а тој нема глас да ѝ одврати дека тие двајцата не се брат и сестра само нивните мајки во исто време ги имаат родено и оти се најдобри другари им кажуваат дека се полубрат и полусестра и сакаше да ѝ каже дека се само две деца таа момичка а тој момче нели таа женско тој машко како што има жаба машко и жаба женско како што има гугутка машко и гугутка женско како што има којн машко и којн женско како што има вол машко и вол женско и ние сме како нив и токму ска да ѝ каже во што е разликата меѓу машкото и женското го изгубува привидот на Пела сонцето и белото и ќе врекне со широко отворени очи Их, пак само сон!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Пелагија ноќта ја помина со отворени очи загледана длабоко во себе и длабоко наназад - во годините!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Нема храброст да се сретне со нејзините отворени очи оти што треба да стори со себе ако и во нив не најде одобрување за својата постапка?
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Ми го чепка челото, лицето, ме гледа во отворените очи, не може да верува што гледа!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
И така со отворени очи беше сум заспала.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мораш со отворени очи да спиеш: и сонот и јавето да си ги гледаш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)