„А јас решив ете, со отворени карти!“ ми одвраќа таа, го потсилува пламенот на газјената ламба и бесрамно ги шири рацете и и се покажува на месечината но и на оние петшестмината сладокусци под прозорецот. (Оние, потписницине на нејзинта пријава).
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Пецкањата на Ружа како да ѝ навестуваа дека е подобро да се игра со отворени карти.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Па да ја ставите сериозноста на проблемот на маса, со отворени карти.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
И така во слика и во зборови како во убаво замислен филм го изведе сето она што го имаше опишано во нејзиното писмо со пет потписи.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)