Коњот, неспречуван од луѓето со бради или само со мустаќи, со реденици и со ками, долго пиел од отворената бочва а некој, подоцна, по битката, ранет и сокриен во пештера, раскажувал - под белата коњска кожа жилите видливо поцрвенувале, оние во ноздрите и вратот, и оние на градите и на стомакот.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Најпрвин старците виделе претсказание во лудите скокови на коњот без јавач, по нив останале зачудении востаниците кога коњот, најпосле смирен, минал неколку стражи и во логорот на една чета дошол до отворена бочва со вино од која востаниците црпеле со чанчиња и лејќи не да се испијанат ами уште еднаш да ја потврдат машкоста: се можат, се им е дозволено, но над се, и пак над другото се, стои разумот.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)