отворен (прид.) - бев (гл.)

Двапати веќе отворена беше; остануваше само уште едно отворање.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Под тенките црти, накосо поставени веѓи, во очните отворени беа сместени малку подиспакнати црни очи како цреши, скоро секогаш ококорени, како да беа на штрек за набљудување на сѐ наоколу, ништо да не се пропуштело!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Господи Боже, отворени беа страниците на вековите тие музи и мириси што раскажуваа некакво будење и селидби...
„Чекајќи го ангелот“ од Милчо Мисоски (1991)