Маргина е точка на средба меѓу она деридијанско не-претставливо (кое можеби само го претставува стравот од острите рабови, од границите со страшното Ништо!?) и ослабнатите зрачења (долг пат од “центарот”!) на тоа идеолошко топче од суштина, што како рѓосан метален бог-ветроказ лебдее над ветрометинава.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)