основен (прид.) - извор (имн.)

Кадилакот означува и каза калауз - клуч кој отвара секакви брави катл-фермен - наредба за нечие погубување Коран и Куран - религиозна книга која го содржи верското учење на Мухамед, основен извор на исламот и на исламските закони, муслиманско Свето писмо курбан - жртва курназ - итар, дрзок, надуен куртул - спас
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Во историјата на модерната уметност три основни извори се земаат како најважни за настанувањето на денешниот мејл-арт: Њујоршката дописна школа на уметноста (New York Correspondence School of Art), основана 1962. од американскиот уметник Реј Џонсон, чија активност се состоела во праќање на сопствените колажи на одреден круг пријатели и уметници (вкупно имало стотина вклучени), по што добивал уметнички одговори; потоа е важно француското движење Нов Реализам (Nouveau Realisme) во рамките на кое во почетокот на шеесеттите Ив Клајн и Бен Вотје создаваа „поштенски скандали”; третото движење е меѓународната група Флуксус (Fluxus), која шеесеттите години работеше врз испитувањето на пропусноста на поштенскиот медиј како и на парафразирањето на неговите средства (марки, печати, дописни картички итн.).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Сосема е можно тоа да стане дел од неговото дело, а дури и прашање на честа, да не избира во поглед на основните извори за неговиот материјал.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Но, и покрај тоа, тие се најважен и основен извор за проучување на ова важно прашање од нашата историја.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Притоа, основниот извор на готските супститути е старото рунско писмо, а врската со руните се покажува и во специфичните имиња на готските букви, преземени од наименувањата на старите знаци.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Отсуството на дополнителни знаци во готското писмо се објаснува со фактот дека специфично готските фонетски вредности се сместени во рамките на грчката алфабетска низа по пат на супституција на некои специфично грчки фонетски значења, кои се одвишни од аспект на готската фонетика.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Незавршената таткова книга за Историјата на Балканот низ падовите на империите стана силен поттик не само да ги надополнам нејзините незавршени страници, туку да трагам по нејзините отворени, нерешени прашања, посебно во однос на власта, владеењето, конверзиите поврзани со инквизицијата и другите историски процеси, погромите, језуитизмот, реформите и нивното отсуство, како основни извори на бројните судири во светот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Како места за јавна употреба и простори кои се споделени од сите граѓани, јавните простори се основен извор на локалниот идентитет.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Јавните простори се простори на интеракција и средба (на улица, на плоштад, во парк) како и места на размена и комуникација.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)