Но, здивот на непознатото бара нова изгубена душа, сребрената месечина чека нов осамен патник.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Се искачувам по планината натежната од страдања, чинели ми удираат во душава, флуктуирачки немир и субверзивна, разурнувачка болка чувствувам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Мирната река на животот подготвена е за студените есенски ветрови.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Како осамен патник кој веќе ни јас не го препознавам, со испиен поглед и одамна збрчкано лице се будам во нови сребрени утра, остарено, уморно и слепо одам кон лицето на судбината надоена со пелин и кобни солзи.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Чекорам по мрачни улици и дождливи калдрми како осамен патник изморен од патот на животот кој ме води само по слепи сокаци.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)