осамен (прид.) - оскруша (имн.)

Се најдува под една осамена оскруша, во горниот крај на малечката заветрина што ја сочинуваат телото на западниот лак и неговиот почеток, кој, гледано од север, од североисток или од северозапад е свртен нанадвор и е сосема гол.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Таа, пак, се наоѓа, пак под една осамена оскруша, два до три километри поднајуг, горе на сртот на истиот овој лак и веднаш спроти старата железничка станица.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но тие овдека не се најдуваат на некое бележито место, под осамена оскруша, под осамен глог, или под осамен џбун од диви рози, туку се таат во некој густиж во шумата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
2. Натаму од Неделска Вода, околу наоколу по должината на целиот гребен на Потковица, некаде и на падините, под осамена оскруша, под осамен глог, или под осамен џбун од диви рози, сѐ до нејзиниот крај, односно сѐ до почетокот на источниот лак, се таат Средочна Вода, Топла Вода, Киселец и многу други знаменити или безимени води кои служат за поило на луѓето, на добитокот и дивината.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)