Врските наши со Бугарите станаа многу тесни со општа положба во Турција: ние бевме браќа по својата судбина и бевме во еднакви односи кон владата и фанариотското духовенство.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
На тоа треба да се додадат бројните даноци и други давачки што постојано растеле, корупцијата, како и перманентното разбојништво, за да се заокружи претставата за општата положба во која се нашле Велес и Велешко при крајот на XIX век.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)