Не сонувавме раззеленети ливади, созреано овошје, распеани птици... туку опожарени куќи и расплакани мајки…
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Во разговор нѐ затече ноќта. Седевме на прагот од опожарената куќа.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
- И нашите опожарени куќи, - прифати Пандо - нашите ниви што ги поплати троскот, нашите лозја што ги испржи болест и нашите мисли и надежите наши... – тој не доврши.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)