ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Таму ќе има цвеќе со опоен мирис, птици со блескави бои, луѓе кои ќе пливаат по брановите, а (сеобложувам во тоа) во текот на денот на небото ќе се појави виножито.

Барав начин на пишување кој некако би бил поврзан со платната и личноста на сликарот.

Без никаква дрога, освен кофеин и никотин, јас утре ќе бидам во Сан Франциско и ќе слушам некоја своја музика, а во недела, ако даде Господ, ќе се разбудам на Хаваи со папаи и ананас за доручек.

Си ги нарамија пушките и навртоа пак на бичкијата од Налевци на Уруп, да фатат врска со Градевци.

Мише се оптегна по меката папра, размешана со гороцвет, од чии цветови идеше опоен мирис, и ги фрли очите во гранките на борот, барајќи прозорче да достигне со погледот до синото небо.

Убавината на пеперутките ја привлекува со својот опоен мирис.

Шират опоен мирис.

Дома беше и џунџулето и опојниот мирис на црвениот трендафил врз чии лисје зората секогаш оставаше капки роса...

„Розовата долина“ врие од ружоберки, кои го кинат цветот од бодликавите гранки; ружата мора навреме да се набере, да се добие од неа најмногу масло, најмногу есенција, најмногу опоен мирис.

Постои таму некаде далеку како драг небесен цвет, опоен мирис на гардении и лотус, нејзините нежности се мевлем за животот.

„Не можев да сфатам дека низ ветерот сме ги фрлиле сите надежи!

Дишев од опојниот мирис на Париз којшто толку го сакав, но таков Парис каков што јас го сакав, а не оној Париз од мрачната и задимена соба на Ангела која штотуку ја напуштив.

Дишејќи ги така опојните мириси што избиваа од сламарицата, чувствувајќи го нивното благотворно дејство, на ум му дојде истото вакво дишење на сламата во плевната кога како дете се разболе; бегаше од болеста што го имаше приковано за креветот во собата и одеше кришум во плевната и запретувајќи ја главата во сламата и сеното, дишеше од миризбата и чувствуваше како го закрепнува.

Како што болеста сѐ повеќе му стежнува и го истоштува, така сѐ повеќе запаѓа во соништа што го измачуваат: шета на улиците на Виена; воздухот му носи опојни мириси на леандер, орхидеја, зумбул, рузмарин.

Често од тој опоен мирис ноќе не се будеше.

Станува и со рачната воденичка меле кафе: собата се исполнува со нејзиниот звук и со опојниот мирис на кафето што му ги шири ноздрвите и му го надразнува желудникот; потоа се слуша клокотењето на водата во ѓезвето.

- Вдишна повторно шумно. - И никогаш не сум почувствувал вака силен и опоен мирис на лилјани - рече вртејќи се кон лилјаните.

Кога авторот ја внесуваше завршната верзија во својот зелен блок, просто го копкаше да скршне и да се зараскажува за своите битолски перјани доживувања во собите прекриени со чисти, препрани и преистресени черги, бели чаршави, наштиркани миљеа и завеси во кои толку совршено мирисаше на чисто, нарушено единствено од опојниот мирис на телото на обљубената, но тој тоа не си го допушти.

Градината се исполни со неговиот опоен мирис.

Сонцето преку ден ги растопуваше смолите и маслата во нив и навечер тие го испуштаа својот опоен мирис.

Една приквечерина, додека го дишеа опојниот мирис на сеното, припиени еден до друг, некој мина крај кошарата и им свика: „Внимавајте, ќе го потпалите сеното...“

И во ноќите кога надоаѓаа топли ветрови носејќи од далеку мирис на морска вода и лесна ладовина откај лозјата, кога месечината и опојниот мирис на јасмините и багремите ги тераа сите под стреите на бараките, таа никогаш не зборуваше за своите маки.

Чекаме. Пушиме. Го вдишуваме смрдливиот чад од дробено тутуново стебло, а заедно со него и опојниот мирис на јановото цвеќе.

Во Тунис, повлечен во сенката на палмите, во опојниот мирис на јасминовите цутови, се предаде на својата голема мисија на животот - читањето.

Притоа, во опојниот мирис на заветот, во разгранетото стебло на животот, каде чувството на убавото се негува, а мрачната мисла во сенка тони во бездната на очајот – се запрашува колку е голема срцето што секому по нешто подарило?

Таму во опојниот мирис на занесот во расплетот на врбите, во цутот на црвениот јоргован, крај река без престан што тече, плач...солзата умира тркалајќи се...

Заспав, во опојниот мирис на нејзините нерамнини кои мирисаа на млеко...

Оставете, во ѕвездено небо гнездо да свијат Две птички во раскошната убавина на природата во опојниот мирис на занесот во разгранетото стебло на животот каде чувството на убавото се негува а мрачната мисла во сенка, тони во бездната на очајот...

Колку што го боли раката, баш десната, толку понастојчиво поетот ги повлекува линиите небаре оттука, откај езерото од неговите песни, ќе ја здогледаме некако родната му куќа и ќе го почувствуваме опојниот мирис на шебојот од детството баш во Улицата на стариот цвеќар во Истанбул.

Патот до границата е стрмен: наместа оди низ тунели од густо борово зеленило, потоа низ чисти ледини презаситени со опојни мириси од секакви билки и цвеќиња, потоа патот слегува надолу во планинските усеци низ кои шумолат планински потоци, и пак се крева нагоре по голиот планински стр од каде што се открива прекрасен видик на сиот простор наоколу.

Градината се исполни со неговиот опоен мирис.

Обрастен со разно зеленило брегот е убав во секоја доба: во пролет е прошаран со цутови од секакви бои што шират опоен мирис и им внесуваат немир и возбуда на пчелите; во лето се гледаат разни плодови кои дрочат на сонцето и ги намамуваат птиците; во есен не се знае кое дрво полична боја има; пламтат лисјата како оган; зиме покриени се со бели пулајки, реси и чипки.

Таа клекна крај него и му ги допре градите на неговите гради: тракарањата на срцата им се споија - едно во друго удираше. Ѝ го почувствува здивот, опојниот мирис на нејзиното тело, на нејзината коса и уште повеќе ја привлече кон себе; ѝ ги набара усните, ги споија и замижаа, сакајќи овој среќен миг да го задржат вечно.

Не гореа веќе неонските светла, ниту се слушаше музика, не се ширеше опојниот мирис од кујните.