Прашања за доживување на искуството Прашањата за доживување на искуството (White, 1988б) во голема мерка го олеснуваат реавторизирањето на животите и односите, и често тие се попродуктивни од оние прашања коишто бараат од индивидуите подиректно да размислуваат за своите животи. 52 Margina #4-5 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Сите читатели на плакатчето ќе морале веќе да биле запознаени, несомнено еден по еден, со одредени аспекти на великата опера, ним веќе морало да им биле објаснети значењата на одделни зборови и ќе морале да биле воведени во еден посебен универзум на чувствување поврзан со еден особен начин на кој ја живееле својата хомосексуалност.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Членовите на мојана тогашна вежбалница не може, сѐ на сѐ, да се опишат како крајно култивиран свет – како луѓе од кои нужно би се очекувало да ги знаат уметностите воопшто, а поконкретно класичната музика, а камоли да ги знаат изворно на италијански сите либрета на Вердиевите опери.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
За да можеше таа алузија на Аида да им значи нешто на своите читатели, во тој свој општествен контекст, многумина припадници на локалната геј-заедница ќе морале да се имале здобиено со значителна претходна културна наобразба.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Треба да се споменат и две понови книги кои не расправаат исклучиво за филмовите на Хичкок, туку донесуваат продлабочени анализи на одредени аспекти на неговото дело, кои денес станаа речиси неизбечни референци: PASCAL BONITZER, Le champ aveugle, Caiers du cinéma / Gallimard, Paris 1982.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Ови прашања ги поттикнуваат индивидуите да објаснат како замислуваат дека другите луѓе ги доживуваат. (а) ја повикуваат индивидуата да посегне наназад во складираното преживеано искуство и да изрази одредени аспекти кои биле заборавени или занемарени со текот на времето, и (б) ја активираат имагинацијата на индивидуата така што станува можно алтернативно доживување на себе.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Општествените дејства на машката геј-култура, конкретно на нејзините иницијациски практики, ќе морале да надоместуваат за таинствените, елитистички одлики на оперската форма кои, во спротивно, ќе ја ограничеле способноста за нејзино доживување само во кругот на културно софистицираните.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)