обичен (прид.) - глас (имн.)

Бевме сами дома и тамам јас очекував да почне да се интересира за моите дневни новости, таа сосема мирно, како да ме прашува дали сум гладна, го изговори следново прашање: - Бреза – праша со обичен глас – дали мислиш дека ќе можеш да се спакуваш до утре, за во среда да заминеме за Париз?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Мислам. Со обичен глас. Значи, мисли!
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Се оладив. Се здрвив. Мозокот ми се укочи. Срцето ми застана. Го изгубив гласот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
КУРТА: Го клоца.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)