обесен (прид.) - уво (имн.)

На широчината ме пречека Димко, ситен и набиен, со обесени уши, со глупава насмевка, со полно црно лице.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Уф! Тој сака девојка... Кон неговата смеа се придружи момченце со обесени уши.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)